يعنى : و درگذر از من يا خلاص كن مرا ـ خداوندا ـ از بارِ گناهان ، يا از افتادنى كه باعث هلاكت من است ، و افتادن ، كنايه از دورى درگاه الهى است كه به سبب كسب گناهان حاصل شده ، يا در گذر از من به جهت افتادنى كه آن ، درد گناهان است ، يا رهايى ده مرا از افتادن و به سر درآمدنى كه درد و هلاكت من در آن است .

فَإِنَّكَ سَيِّدِي وَمَوْلايَ

پس به تحقيق كه تويى آقاى من و خداوندگار من كه بندگى و فرمانبردارى تو بر من فرض عين است ، و تويى كه مرا حيات بخشيده و نگاهدارى مى كنى و روزى مى دهى .

وَمُعْتَمَدِي وَرَجَائِي

و محلّ استوارى منى كه تكيه بر شفقت بى غايت و رحمت بى نهايت تو كرده ام / 177 / در اين كه عفو فرمايى جرم مرا و از زلل و خطاى من درگذرى ، و رهايى دهى مرا از افتادنى كه كسب گناهان است ، و دردى از آنها بالاتر نمى باشد ؛ كه تويى استوارى من در قبول توبه و برآوردن اميدها ، و مطالبى كه دارم تويى نه غيرِ تو .

وَغايَةُ مَطْلُوبِي وَمُنَايَ

و تويى نهايت اميدها و آرزوهاى من كه به تو مى رسد همه آنها و به جناب تو منتهى مى شود ، و در بعض نسخ ، « مُنَائي » واقع شده و معنى متّحد است .

فِي مُنْقَلَبِي وَمَثْوَايَ

منقلب : يا عبارت از دنياست كه دار انقلاب است و منه قوله تعالى : « وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ » .^۱
ومثوى : كنايه از سراى عقبا و منه قوله تعالى : « وَاللّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ » ،^۲ أي :