دارد خداى عزّوجلّ ، بزرگى او را ـ : بس است و كافى است مرا خدا . فيروزى يافتم به ديدن سفينه طولانيه كه نوشته شده در آن به خطّ مبارك صاحب و آقاى من وجدّ من كه پادشاه مؤمنان است و كشاننده دست و پا سفيدان است ، شيرِ اولاد غالب است ، پسر ابى طالب ـ بر او باد درود ـ [ و ] اين بود صورت نوشته او : «به نام خداى بخشاينده مهربان . اين دعايى است كه تعليم فرمود مرا فرستاده خدا ـ رحمت كند خدا بر او و بر آل او و سلام فرستد ـ و حال آن كه بود كه مى خواند اين دعا را در هر صباحى و در هر اندوهى ، و او دعاى : اللّهم يا مَن دَلَع است تا آخر دعا ، و نوشت دعاى مذكور را على بن ابى طالب در آخر روز پنج شنبه يازدهم شهر ذى حجه سال بيست و پنجم از هجرت رسول خدا از مكّه معظّمه به مدينه طيّبه . و گفته است سيّد بزرگوار كه : نقل كردم من اين دعا را از روى خط مبارك ، و نوشته شده بود به قلم كوفى بر پوست آهو نامه اى در بيست و هفتم از شهر ذى قعدة الحرام سال هفتصد و سى و چهار .
و روايت شده است از اميرالمؤمنين اين كه گفته است : كسى كه بخواند اين دعا را در هر صباح ، بعد از گزاردن نماز واجبى براى هر مطلبى ، مى گردد نزديك شده به قبول ، و اگر بوده باشد تمام عالم پُر از بلا ، نمى رسد به سوى خواننده او از بلا هرگز ضررى ، و مى باشد خواننده اين دعا در چشم همه مخلوقات ، گرامى داشته شده و معزّز و معتبر ، وهيچ دشمنى غالب نمى شود بر او ، و اگر قصد كند شخصى اين را كه بكُند به خواننده اين دعا بدى ، باز مى گردد به سوى خودش ، و مى پذيرد خداى عزّ وجلّ ، از قارى اين دعا هزار هزار حسنه را ، و برطرف مى كند از او هزار هزار بدى را ، و ايمن مى دارد از وبا و مرگى كه ميان مردم مى افتد و از مردن به ناگاه ، و مى رساند به سوى او روزى او را از جايى كه گمان نداشته باشد ، و بيرون مى برد او را از سراى دنيا با ايمان ، و چون بيرون آيد از قبر روز قيامت مى آيد ، فرشته اى بالاى سر او حالَكَونى كه ايستاده باشد با بُراق ، و مى نشاند او را بر روى بُراق و مى رساند او را سواره به سوى بهشت .
و در اين دعا پيچيده شده است اسرار خداى تعالى ، و كسى كه خواند اين دعا را به اعتقاد درست ، مر آن كس راست بهره كاملى و نصيب شاملى از دوستى ائمه