بطول حياته ، وأيّده لتحصيل قرباته و مرضاته . اللهم صِلْ دولته بدولة صاحب الزمان ، و سلطنته بسلطنة إمام الإنس و الجانّ ، و اجعله ولياً من أوليائه وأميناً من اُمنائه بمحمد وآله الطيبين .

فصل نوزدهم : در شرح فقره نوزدهم از فقرات دعاى شريف است

و اين فصل مشتمل است بر آغاز ، و دو تزيين ، و مناجاتى :

آغاز

إلهي ! إذا ذَكَرْتُ رَحْمَتَكَ ضَحِكَتْ إلَيها وُجُوهُ وَسَائِلي ، و إذَا ذَكَرْتُ سَخَطَكَ بَكَتْ عَلَيها عُيُونُ مَسَائِلِي^۱.
اى خداى من ! هرگاه ياد مى آورم رحمت تو را خندان مى شود روى هاى وسيله هاى من و هرگاه به خاطر مى آورم غضب تو را گريان مى شود ^۲ چشم هاى سؤال هاى من .

رحمتت يارب مرا چندان كه شادان مى كندخشمت از راه دگر جانم هراسان مى كند
مى كند مسرور لطفت گر چه اميد مراليك قهرت ديده ام را اشك باران مى كند
إلهي ! فَافْضِ بِسَجْلٍ مِن سِجَالِكَ عَلى عَبْدٍ عَابِسٍ^۳قد أتْلَفَهُ الظِّمَاءُ^۴، وَخَاطَ^۵بِخَيْطِ جِيدِهِ كلالَ الْوَنى^۶.
اى خداى من ! پس بريز دلوى از دلوهاى رحمت خود بر بنده شديد الحاجتى كه تلف كرده است او را تشنگى و فرو گرفته است گردن آن بنده را ضرر سستى و