و امثال آن بسيار است .
قسم ششم : اسبابى هستند كه راجع اند به حال دعا كننده مثل مجاهد و مصلى و صائم و امام عادل و مظلوم وكسى كه در حال غياب ، دعا در حق برادر مؤمن خود كند و مثل دعاى والد از براى ولد و والده از براى فرزند و فرزند از براى پدر و مادر و نحو آن ؛ و دلالت مى كند بر بعض از آنچه گفتيم آن چيزى كه روايت كرده است عبداللّه بن سنان از حضرت ابى عبداللّه عليه السلام كه فرمودند : خَمْسُ دَعَوَاتٍ لا يَحْجُبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَكَ وَتَعالى : دَعْوَةُ الإمَامِ الْمُقْسِطِ ، وَدَعْوَةُ الْمَظْلُومِ ؛ يَقُولُ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ : لَأنْتَقِمَنَّ لَكَ وَلَوْ بَعْدَ حِينٍ ، وَ[دَعْوَةُ]الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَيْهِ ، وَالْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ ، وَدَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ ، فَيَقُولُ : وَ لَكَ مِثْلُه ¹ .
پنج دعاست كه ميان آنها و پروردگار ـ تبارك و تعالى ـ حاجبى نيست : دعاى امام عادل ، و دعاى مظلوم ؛ خداى تعالى مى فرمايد : انتقام مى كشم از براى تو از ستم كننده و ظلم نماينده بر تو هر چند بعد از زمانى باشد ، و دعاى فرزند صالح از براى پدر و مادر خود و دعاى پدر صالح از براى فرزند خود و دعاى مؤمن از براى برادر مؤمن خود در ظهر الغيب ، خداوند عالم مى فرمايد : كه از براى توست مثل آنچه از براى او خواستى .
و آن چيزى كه روايت شده است از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمودند : نَوْمُ الصَّائِمِ عِبَادَةٌ ، وَصَمْتُهُ تَسبِيحٌ ، وَعَمَلُهُ مُتَقَبِّلٌ ، وَدُعَاؤُهُ مُسْتَجَابٌ ² خواب روزه دار عبادت است و سكوت او تسبيح است و عمل او قبول و دعاى او مستجاب است .
و آن چيزى كه روايت شده است از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود : اَلحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللّهِ ؛ اِنْ سَأَلُوهُ أَعْطَاهُمْ ، وإنْ دَعَوْهُ أَجَابَهُمْ ، وإنْ شَفَعُوا شَفَّعَهُمْ ، وإنْ سَكَتُوا ابْتَدَأَهُمْ ، وَيُعَوَّضُونَ بِالدِّرْهَمِ ألْفِ ألْفَ دِرْهَمٍ ، وَمَنْ دَعَا لِأَرْبَعِينَ مِنْ إخْوَانِهِ بِأَسْمَائِهِمْ وَأَسْمَاءِ آبَائِهِمْ ، ومَنْ كانَ