لِمُؤَلِّفِه

خصوصا امير جليل كبيرنماينده ره به برنا و پير
مر آن شهريار ملايك سپاهكه باشد گداى درش پادشاه
علىّ ولى صاحب ذوالفقاروصىّ نبى شير پروردگار
فروزنده خورشيد از راى اوقمر بنده نور سيماى او
ملك خادم درگه آن جنابفلك جبهه ساى درش زآفتاب
قسيم جحيم و نعيم بهشتبرش منكشف حال هر نيك و زشت
امام خلايق به نصّ جلىكه مَنْ كُنْتُ مَولاهُ هذا عَلِي
امامى كه هر پادشاه و گدابه درگاه او آورد التجا
شفيع خلايق به يوم نشورپناه همه خلق نزديك و دور
وبعد ، چنين گويد اضعف خلايق ، و احقر بندگان حضرت خالق ، العبدُ الأثيمُ المُذْنِب ، أقَلُّ الأَقَلِّين محمد بن أبي طالب ـ عَفَى اللّهُ عَنْهُ وعَنْ أَبِيهِ ـ الْمَذْكُورِ يومَ ـ بأمرِ اللّهِ تَعالى ـ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ كه :
چون دعاى مشهور كه به روايت امام همام على بن موسى الرضا از حضرت امام