رباطات و اغشيه و احشا و امعا و اورده و حجابات و حالات انفعالات خود از حالت منويّه به حالت نطفگى ، و از نطفگى به علقگى ، و از علقگى به مضغگى ، و از آن به صورت انسان طوراً بعد طور و شأناً بعد شأن و غير آنها از چيزهايى كه استقصاى آنها در اين مقام باعث تطويل مى گردد و ببينى كه چگونه به قدرت ازلى و توانايى لم يزلى از دو حرف « كن » اين همه را از كنه عدم به وجود و از مكمن ^۱ خفا به مظهر شهود آورد .
پس بدانى كه فى الحقيقة جليل ، آن خداوند بى عديلى است كه آنچه در همه عالم آفريده نظير آن را نيز در بدن تو خلقت فرموده .