ضرر ، با توانايى ، رفع آن واجب است و سؤال از خداوند متعال رفع آن را مى كند ، پس سؤال از حضرت ذى الجلال لازم است .
و اما ثانى : فلقوله تعالى : « وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ »^۱ و فرمود پروردگار شما كه : بخوانيد مرا تا مستجاب كنم دعاى شما را ؛ به درستى كه آن اشخاصى كه استكبار مى نمايند از دعا كردن ، زود است كه داخل جهنم مى شوند خوار شدگان . پس خداوند عالم دعا را كه نوعى از سؤال است ، عبادت قرار داده و كسى كه ترك كند آن را از روى تكبر ، به منزله كافر گردانيده .
و قوله تعالى : « وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا »^۲ و قوله تعالى : « وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِى وَلْيُؤْمِنُواْ بِى لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ »^۳ مقصود از ذكر اين آيه آن چيزى است كه در اوست از تعريض حق ـ سبحانه و تعالى ـ بندگان خود را به سؤال ، آن جا كه مى فرمايد : « وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌ »^۴ و قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله : إنَّ اللّهَّ عز و جلأَحَبَّ شَيْئاً لِنَفْسِهِ وأَبْغَضَهُ لِخَلقِْهِ^۵؛ أبْغَضَ عز و جللِخَلْقِهِ الْمَسْأَلَةَ وَ أحَبَّ لِنَفْسِهِ أنْ يُسْأَلَ ، وَ لَيْسَ شَيْءٌ أحَبَّ إلَيْهِ مِنْ أنْ يُسْألَ ، فلا يَسْتَحِ^۶أحَدُكُمْ أنْ يَسْأَلَ اللّهَ عز و جلمِن فَضْلِهِ ولَوْ شِسْعَ نَعْلٍ^۷.^۸
اين حديث را بعضى از علما صحيح دانسته اند ، يعنى فرمودند رسول خدا صلى الله عليه و آله كه : به تحقيق كه اللّه تعالى از براى خود چيزى را دوست داشته است و از براى خلق دشمن داشته است [ : دشمن داشته است ] كه بندگان او از غير او سؤال كنند ، و دوست