حاجت :

الهى ! ناصر الدين شاه را پيوسته يارى كندل اين شاه را مايل به سوى بردبارى كن
در اين سن جوانى بر گلستان وجود اوهزاران جدول از ينبوع علم خويش جارى كن
به عمر او^۱بيفزا و به فضل خويشتن دايممر او را قابل لطف و عنايت هاى بارى كن
ز شاهان جهانش برترى بخشاى در دولتبه عدل و داد ، او را شهره اندر شهريارى كن
همه خيرات عالم را بكن جمع از براى اوبه ترويج شريعت هر دمى او را تو يارى كن

فصل هيجدهم : در شرح فقره هيجدهم از فقرات دعاى شريف

و آن مشتمل است بر ستايش ، و دو آرايش ، و يك دعا :

ستايش

لؤلؤه حمدى كه از كثرت افراد در دورىِ سيمين ليل و طَبَق زرين نهار نگنجد ، و جوهر ثنايى كه از بسيارى اعداد جوهرى عقلش به ميزان ازمنه و اعصار نسنجد ، به صحابت رافع نمادى شهور و سنين ، نثار درگاه پادشاه جهان آفرينى است كه به دلالت قول صواب و صراحت خطابِ مستطابِ : « قُلِ اللَّهُمَّ مَــلِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِى الْمُلْكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَىْ ءٍ قَدِيرٌ »^۲ اوست پادشاه و متصرف در همه ملك و ملك آخرت و دنيا و مالك و مدبّر در تمام