است .

اعتذار

اى خداوندى كه بى حكم محكمت دستى حركت ننمايد ، و بى امر حتمى الامتثالت قلمى مطلبى ننگارد ! خامه اى كه بى اراده ات به مداد آلايد جز سياه رويى راقمش حاصلى ندارد ، و صفحه اى كه بى مشيتت از براى رقعه نگارى مهيا گردد ، غير از محرومى صاحبش جوابى نيارد . حواسى كه بى استمداد توفيقت جمع گردد ، از اوضاع فقيران پريشان تر است ، و اساسى كه بى استعانت تأييدت برپا شود ، بنيانش از خرابه دل درويشان ويران تر . از اول امر به امر تو تفويض امر به سوى تو نمودم كه در آخر كار كارم را به سامان آورى ، و از بدو عمر به فرموده تو بر [تو] توكل نمودم كه در پايان حيات از سر تقصيرم درگذرى .
الهى ! اگر بر اين ضعيف ترحم فرمايى ، بر بنده ضعيف خود رحم نموده اى و اگر بر اين مسكين ببخشايى ، بر مخلوق مسكين خود بخشش فرموده اى .
إنْ تُعَذِّبْنِي فَأنَا عَبْدُكَ ، وإنْ تَغْفِرْ لِي فَأنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِين .الهى ! تا زبانم گوياست ، مرا به صلاح خود گويا گردان و تا حياتم باقى است ، مرا به مصلحت خويش شنوا كن .رَبِّ زِدْني عِلْماً وَفَهْماً وَألحِقْني بِالصّالِحينَ ! وَاجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الّتي تَجْعَلُ فِيها مَنْ تُرِيدُ^۱، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ .

فصل بيست و سيّم : در شرح فقره اخيره از دعاى شريف

و آن مشتمل است بر يك ستايش ، و دو نمايش ، و يك آرايش :