خداى سبحانه مى فرمايد كه : هرگاه برگشتيد از عرفات پس ياد كنيد خداى را نزد مشعر الحرام ، يعنى در مشعر الحرام مشغول به ذكر خدا گرديد و مثل حرم و كعبه معظمه و مثل مسجد مطلقاً يعنى هر مسجدى كه بوده باشد ؛ زيرا كه مسجد خانه خداست و قصد كننده مسجد قصد كننده به سوى خدا و زيارت كننده خداست .
و روايت شده است كه خداوند عالم در حديث قدسى فرموده : ألا إنَّ بُيُوتِي فِي الأَرْضِ الْمَسَاجِدُ ، فَطُوبى لِعَبْدٍ تَطَهَّرَ فِي بَيْتِهِ ثُمَّ زَارَني فِي بَيْتي! وَ هُوَ أكْرَمُ مِنْ أنْ يُخَيِّب زَائِرَهُ وَقَاصِدَهُ^۱.
يعنى آگاه باشيد كه خانه هاى من در زمين مساجد است ، پس خوشا به حال بنده اى كه وضو يا غسل نمايد در خانه خود ، پس ديدنى نمايد مرا در خانه من ! و خدا كريم تر است از اين كه نااميد گرداند زائر و قاصد خود را .
و روايت نموده است سعدان بن مسلم از معاوية بن عمار از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه عادت آن حضرت اين بود هر وقت طلب حاجت مى نمودند ، وقت زوال شمس حاجت خود را از خداوند خود طلب مى كردند ، و هرگاه اراده طلب مى نمودند ، اول چيزى از مال خود تصدق مى نمودند و چيزى از بوى خوش مى بوييدند و مى رفتند به سوى مسجد ، پس دعا مى كردند و حاجت خود را از خدا طلب مى نمودند . ^۲
و از جمله مكان هايى كه دعا در آن مستجاب مى شود ، نزد قبر پدر ومادر است ؛ به علت آن چيزى كه روايت كرده است آن را محمد بن مسلم از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمودند : زُورُوا مَوْتَاكُم ؛ فَإنَّهُمْ يَفْرَحُونَ بِزِيَارَتِكُمْ ، وَلْيَطْلُبْ أحَدُكُمْ حَاجَةً عِنْد قَبْرِ أَبِيهِ وَعِنْدَ قَبْرِ اُمِّهِ بَعْدَ^۳
مَا يَدْعُو لَهُمَا^۴.