كه فرمودند : إذَا قَامَ الْمُؤْمِنُ فِى الصّلاةِ بَعَثَ اللّهُ الْحُورَ الْعِينَ حَتّى يُحْدِقْنَ بِهِ ، فَإذَا انْصَرَفَ وَلَمْ يَسْأَلِ اللّهَ مِنْهُنَّ شَيْئاً تَفَرَّقْنَ مُتَعَجِّبَاتٍ 1 يعنى هر گاه برخاست بنده مؤمن در نماز يا به جهت نماز مى فرستد خداى تعالى حور العين را كه دور او را احاطه مى كنند ، پس هرگاه از نماز فارغ شد و روانه گرديد و از خداى تعالى حور العين را سؤال نكرد ، متفرق مى گردند آن حورى ها در حالتى كه تعجب كننده اند .
و از جمله اسبابى كه راجع است به فعل ، دعا كردن سائل است از براى كسى كه به او چيزى مى دهد نزد دادن و گرفتن آن چيز و دعاى او در آن حال از براى آن شخص مستجاب است ولكن از براى خودش مستجاب نيست 2 .
و عادت حضرت امام زين العابدين عليه السلام [ اين بود كه ] هر وقت مى خواستند [ به ] سائلى چيزى عطا فرمايند 3 به خادم خود مى فرمودند كه : كمى نگه دار آن چيز را ، تا دعا كه كرد ، آن وقت به او بده 4 .
و مى فرمود كه : دعاى سائل فقير رد نمى شود 5 .
و نيز مى فرمودند به خادم خود وقتى كه مى خواست كه چيزى به سائل دهد كه : امر كن سائل را تا دعاى خير نمايد 6 .
وحضرت امام محمد باقر يا حضرت امام جعفر صادقعليهما السلام مى فرمودند كه : هر وقت چيزى به سائل مى دهيد ، ايشان را تلقين كنيد به دعا كردن ؛ زيرا كه دعاى ايشان از براى شما مستجاب مى شود و از براى خودشان مستجاب نمى شود 7
.
و بود حضرت سيد الساجدين عليه السلام وقتى كه چيزى به سائل مى دادند ، دست خود
1.عدة الداعي ، ص ۶۷ ؛ فضائل الشيعة ، ص ۳۶ ؛ أعلام الدين ، ص ۴۵۷ .
2.از اميرالمؤمنين عليه السلام قال : إذا ناولتم السائل شيئاً فاسألوه أن يدعو لكم؛ فإنه يجاب فيكم ولا يجاب في نفسه؛ لأنهم يكذبون . ر . ك : وسائل الشيعة ، ج ۹ ، ص ۴۲۴ ـ ۴۲۵ ، باب ۲۵ ، ح ۱۲۳۹۲ به نقل از خصال .
3.خ . ل : نمايند .
4.وسائل الشيعة ، ج ۹ ، ص ۴۲۵ ، باب ۲۵ ، ح ۱۲۳۹۳ به نقل از عدة الداعي .
5.المصدر ، ح ۱۲۳۹۴ .
6.المصدر ، ح ۱۲۳۹۵ .
7.المصدر ، ح ۱۲۳۹۶ .
