مى كنيم و در ادامه ، نظر برخى دانشمندان شيعه را در اين باره يادآور مى شويم:
۱.محمد بن يعقوب كلينى از على بن ابراهيم ، از پدرش از ابن ابى عمير ، از عمر بن اُذينه ، از فضيل و زراره و محمد بن مسلم ، از حمران روايت مى كنند كه:حمران از ابا جعفر عليه السلامدر مورد قول خداوند ـ عزّوجل ـ «إِنّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ» پرسيد، امام عليه السلام فرمود: بله، شب قدر و آن در هر سال در ماه رمضان در دهه آخر آن و قرآن جز در شب قدر نازل نشده است، و آن شبى است كه خداوند عزّوجل در باره اش فرموده «فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ؛ در آن شب هر امرى بر طبق حكمت الهى تنظيم مى گردد» . و نيز امام عليه السلام فرمود: هر امرى كه در عالم تا سال بعد تحقّق مى يابد ، در شب قدر مقدر و تنظيم مى گردد؛ هر خوبى و بدى، و اطاعت و معصيت، و تولد و وفات. و روزى هر كسى در اين شب تقدير مى شود و آنچه كه در اين شب مقدّر شده ، تحقّق آن حتمى است؛ البته اراده و مشيت حق تعالى در هر حالى باقى است... ۱ .
۲.از امام باقر عليه السلام نقل شده كه فرمود:جهنى [ كه نامش عبد الرحمن بن انيس انصارى بود و] در بيرون شهر مدينه زندگى مى كرد ، خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آلهآمد و عرض كرد: يا رسول اللّه ، من شتران و گوسفندان و غلامان زيادى دارم. دوست دارم شبى را در ماه مبارك رمضان تعيين فرماييد كه در آن شب به مدينه آمده ، در نماز شما شركت كنم. رسول خدا صلى الله عليه و آله درِگوشى به او كلامى فرمودند. بعد از آن ، او هر سال در شب بيست و سوم با شتران و گوسفندان و اهل و فرزند و غلامان خود وارد مدينه مى شد و چون صبح مى شد ، با همراهانش به مكان خود باز مى گشت. ۲ و ۳
۳.از اميرالمؤمنين على عليه السلامروايت شده كه فرمود:از پيامبر صلى الله عليه و آلهدر مورد شب قدر سؤال شد، فرمودند: آن را در دهه آخر ماه رمضان طلب كنيد . [بعد اميرالمؤمنين عليه السلامفرمود:] من آن (شب قدر) را ديده ام (درك كرده ام) ، ولى بعد از ذهنم بردند (مرا به فراموشى انداختند) ، مگر اين كه (در عالم مكاشفه) ديدم كه در آن شب در خاك و گل نماز مى خوانم، چون شب بيست و سوم شد ، باران شديدى آمد و آب در مسجد جريان يافت و رسول خدا صلى الله عليه و آله با ما نماز گزارد؛ در حالى كه روى دماغ شريفشان در گل بود. ۴
۴.از اميرالمؤمنين عليه السلامروايت شده كه فرمودند:رسول خدا صلى الله عليه و آلهدر دهه آخر ماه رمضان رختخواب خود را جمع نموده و كمر خود را (براى عبادت) مى بستند و در شب بيست و سوم اهل بيت خود را بيدار نگهداشته ، در آن شب اگر كسى به خواب مى رفت ، بر صورتش آب مى پاشيد و حضرت فاطمه عليهاالسلام در آن شب نمى گذاشت كسى از اهل بيتش
1.الكافى، ج ۴، ص ۱۵۷. اين حديث در ثواب الأعمال ، ص ۶۷ نيز با اين سند آمده است: أبى عن سعد، عن ابن عيسى، عن الأهوازى، عن ابن ابى عمير ، عن ابن اذينة عن الفضيل و زراره و محمد بن مسلم ، عن حمران : أنّه سأل اباجعفر عليه السلام... و نيز ر.ك: بحارالأنوار، ج ۲۳، ص ۵۵۰ و ج ۹۴، ص ۷ .
2.حديث جهنى (بحار الأنوار، ج ۹۵، ص ۱۶۰) از طريق اهل سنّت نيز روايت شده و سيوطى آن را در درّ المنثور از مالك و بيهقى نقل كرده است. (ر. ك: الدّر المنثور، ج ۶، ص ۳۷۳) .
3.تهذيب الأحكام، ج ۴، ص ۳۳؛ و اقبال الأعمال، ص ۲۰۷؛ و دعائم الإسلام، ج ۱، ص ۲۸۲ .
4.دعائم الإسلام، ج ۱، ص ۲۸۲ و نيز ر.ك: مستدرك الوسائل، ج ۷، ص ۴۶۹؛ و بحارالأنوار، ج ۹۴، ص ۱۰؛ عوالى اللئالى، ج ۱، ص ۱۳۲؛ كنز العمّال، ج ۸، ص ۵۳۳؛ المصنف، ج ۴، ص ۲۴۸ .
