رحمت خداوندى را فرود و بلا را بر طرف مى كند . به هر ، حال منازل رحمت خداوندى در زندگى انسان فراوان بوده و چنانچه انسان اين منازل را اختيار كند رحمت و بخشايش الهى بر او فرود مى آيد ؛ فرود آمدنى و مشمول رحمت وى مى گردد.
بندگان خردمند و فرزانه اين منازل را خوب مى شناسند و سخت مشتاق اند در آنجا حضور داشته باشند و [لحظه اى] غيبت نكنند، پيوسته آنجا باشند تا آرامش جان يابند. آن گونه كه جان اهل دنيا به دنيا خوى گرفته و در كنار آن آرامش مى يابد.
منازل چهار گانه براى رحمت خداوندى عبارت اند از :
1 . اميد و آرامش ،
2 . كار و تلاش ،
3 . نيايش ،
4 . تهيدستى.
و اين منازل در بر گيرنده درخواسته هاى چهار گانه اى است كه در اين دعا وارد شده است :
نداى اول . يا من أرجوه لكلّ خير، وآمن سخطه عند كلّ شرّ؛ و اين همان منزلت اميد و آرامش است.
نداى دوم . من يعطي الكثير بالقليل؛ يعنى عمل اندك را به پاداش فراوان پاسخ دادن و اين همان كوشش و سعى انسان است.
نداى سوم . يا من يعطي من سأله؛ و اين همان منزل نيايش و درخواست است.
نداى چهارم . يا من يعطي من لم يسأله ومن لم يعرفه؛ و اين همان منزل تهيدستى و نيازمندى است.
زمانى كه خداوند متعال رحمت و بخشايش خود را بر بندگان براى درخواست ها و تهيدستى شان فرود مى آورد . البته اين رحمت فقط به جهت درخواست و نيايش بندگان با او نبوده ، بلكه به جهت دارندگى صفت بخشندگى و بخشايش در ذات اقدس اوست.
بنده در هر كدام از اين نداها درى از درهاى رحمت خداوندى را بر خود مى گشايد.
همچنين بايد گفت : اسما و نام هاى خداوند متعال كليدهايى براى جلب رحمت و بخشايش او هستند، پس به جاست كه هنگام نياز و نيايش، خداوند متعال را به نام هاى خاص رحمت و بخشايشش بخوانيم ؛ زيرا هر نامى از نام هاى او درى از درهاى رحمت فراگيرش را براى بنده مى گشايد.
اكنون توضيحى مختصر براى منازل چهار گانه اى كه در اين نداهاى چهار گانه آمده است :

1 ـ 1 . منزل اميد

نخستين منزل، منزل اميد است. محدوده اين منزل به ميزان اميد و چشم داشت بنده از بخشايش و رحمت پروردگارش است. همچنين به اندازه آرزومندى هايش، اطمينان خاطرش، و نيز گمان هاى