كردى ؛ تويى كه راهم نمودى، و خويشتن دارم كردى، پرده من پوشيدى، و مرا آفريدى ؛ تويى كه از من درگذشتى، و پا بر جايم كردى، و عزيزم داشتى، و كمكم كردى ؛ تويى كه بازويم گرفتى، و تأييدم كردى، و ياورم شدى، و شفايم بخشيدى و تويى كه عافيتم داده و گراميم داشتى . تو مباركى و برترى.
منم كه بد كارم، منم كه همت گمارم، منم كه خطا كارم، منم كه غافلم، منم كه فراموش كارم، منم كه اعتماد دارم، منم كه تعمد مى كنم، منم كه پيمان مى بندم، منم كه پيمان مى شكنم، منم كه پايدار نمى مانم، منم كه اقرار دارم، منم كه معترفم به نعمتت بر من و سنگينى بارم به گناهانم . آنها را بر من بيامرز، اى كسى كه گناهان بندگانش به او زيان ندارد، و از پيروى آنها هم بى نياز است.
همانا شناخت اين خطِّ سير نازل و صاعد در گرو درك متقابل محبت خداوند متعال به بندگانش و نياز و وابستگى بندگان به اوست. شناخت و ادراك اين محبت و نياز براى انسان كه گرچه در طبيعت و سرشتش نهفته شده است و علاوه بر آن از جايگاهى ويژه و اهميت و ضرورتى فراوان برخوردار است. چه بسا ناتوانى در انجام وظايف بندگى، و خروج از حالت بندگى را برايش فراهم سازد . همچنين ، بالعكس ، انجام دو ركعت نماز واجب و يا انفاق دو درهم از دارايى خود ممكن است او را به عُجب و خود بزرگ بينى بكشاند.
2 ـ 1 ـ 1 . اميدوارى و سلامتى
همانا بين كارهايى كه از او صادر شده و نيز خوبى هايى كه از خداوند متعال به او مى رسد ، در امن و آسايش زندگى او را نگه مى دارد. اين آسايش يعنى اميدوارى به رحمت، لطف، بخشش و هديه هاى الهى، و همچنين به معناى ايمن پنداشتن خود از كيفر، عذاب و خشم خداوند متعال است.
او به رحمت خداوند متعال اميدوار است ؛ زيرا او مهربان ترين مهربانان است و رحمت خود را بدون وقفه بر بندگان خود فرو مى ريزد، و همانا رحمت او همه چيز و همه كس را شامل شده است ؛ مگر آنانى كه كارهاى شان خود پرده و مانعى در برابر اين رحمت شده است.
به دليل همين اميدوارى است كه خود را از خشم و كيفر خداوند متعال ـ كه به دليل ارتكاب او به زشتى ها و گناهان و يا هر مخالفتى كه با دستورات الهى صادر شده است - ايمن مى بيند ؛ زيرا خداوند مهربان و آمرزنده است و با مؤمنان در صلح و آشتى و آرامش است و به بندگان خود امنيت و آرامش را كرامت كرده و در مقابل نيز بندگانش ارزش اين نعمت و آرامش را فهميده و دريافته اند.
... وسبقت رحمته غضبه ...۱.... رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ ءٍ رَّحْمَةً وَ عِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُواْ ...۲.
1.مفاتيح الجنان، دعاى جوشن كبير، فقره ۲۰، بدين شكل : يا من سبقت رحمته غضبه.
2.سوره غافر، آيه ۷ : «... پروردگارا ، رحمت و دانش [تو بر] هر چيز احاطه دارد . پس كسانى را كه توبه كرده اند ، بيامرز» !
