براى مثال، نقل شده كه ابن عمر روايت مى كرد كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر سر چاه هاى بدر ايستاد و به كشته هاى قريشيان ـ كه در آن انداخته شده بودند ـ فرمود :
«هل وجدتم ما وعد ربّكم حقّا» .
سپس فرمود :
«انهم الآن يسمعون ما أقول» .
عايشه وقتى خبر را اين گونه شنيد، گفت :
چنين نيست، بلكه پيامبر صلى الله عليه و آلهفرمود : «انهم ليعلمون الآن أن ما كنت أقول لهم حقّ» و به اين آيه قرآنى استدلال كرد : «وَ مَآ أَنتَ بِمُسْمِعٍ مَّن فِى الْقُبُورِ»(سوره فاطر، آيه ۲۲) و در روايتى : «إِنَّكَ لاَ تُسْمِعُ الْمَوْتَى» (سوره نمل، آيه ۸۰)^۱.
لذا در روايت أبوهريره مردگان سخنان را مى شنوند و در روايت عايشه نمى شنوند ؛ اين در حالى است كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در مقابل اين سؤال عمر كه آيا اينان سخنان شما را مى شنوند، نقل شده كه فرمود :
«والذى نفس محمّد بيده ما أنتم بأسمع لما أقول منهم»
و در روايتى اضافه شده :
«ولكن لا يجيبون» (ومانند آن) ^۲ .
علاوه بر آن، سؤال پيامبر صلى الله عليه و آله از مردگان كفار، ظاهرا مثال قرآنى نيز دارد؛ مانند داستان صالح در :
«فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِى دَارِهِمْ جَـثِمِينَ * فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَـقَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّى وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلَـكِن لاَّتُحِبُّونَ النَّـصِحِينَ»(سوره اعراف، آيه ۷۹ ـ ۷۸).
و داستان شعيب در :
«فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُواْ فِى دَارِهِمْ جَـثِمِينَ * الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا الَّذِينَ كَذَّبُواْ شُعَيْبًا كَانُواْ هُمُ الْخَـسِرِينَ * فَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَـقَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ رِسَــلَـتِ رَبِّى وَنَصَحْتُ لَكُمْ فَكَيْفَ ءَاسَى عَلَى قَوْمٍ كَـفِرِينَ» (سوره اعراف، آيه ۹۳ ـ ۹۱)^۳.
از على عليه السلام از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده است :
ابدال در شام هستند و آنها چهل تن اند، هرگاه يكى بميرد، خداوند ديگرى را بدل از او