جالب تر از همه آن كه ، على رغم ناشناخته ماندن مؤلف، در سال هاى اخير ، كتابى ديگر با نام نوادر المعجزات با نام مؤلف به بازار عرضه شده است. ^۱
با مطالعه آثار رجالى و حديثى دانشمندان امامى در مى يابيم كه سردرگمى عجيبى درباره مؤلّف كتاب دلائل الإمامة در ميان آنها حكمفرماست ؛ به گونه اى كه از مطالعه كلّى نوشته هاى آنان، رسيدن به نتيجه قطعى بسيار دشوار است . ^۲ شايد بتوان از مجموعه اين ديدگاه ها به اين نتيجه ابتدايى رسيد كه از قرن سوم تا قرن پنجم تعداد چهار محمد بن جرير وجود داشته كه گاهى خلط هايى ميان آنها صورت گرفته است. ^۳ اين چهار نفر عبارتند از:
1. محمد بن جرير از اصحاب امام حسن عسكرى عليه السلام كه در برخى از روايات آن حضرت عليه السلام با لفظ «يا ابن جرير» مخاطب آن حضرت عليه السلام واقع شده و در موارد ديگر به نقل معجزاتى از آن حضرت عليه السلاممى پردازد. ^۴
جالب آن است كه ابن اسفنديار ، در تاريخ طبرستان ، او را از اصحاب امام رضا عليه السلام نيز دانسته و كتاب المسترشد را ـ كه از آنِ محمد بن جرير طبرى سوم بوده ـ به اشتباه ، به او نسبت داده است. ^۵
2. ابو جعفر محمد بن جرير يزيد بن خالد طبرى آملى (224 ـ 310ق) مورّخ و مفسر معروف اهل سنّت و صاحب كتاب تاريخ الامم والملوك ، كه در كتب رجالى شيعى از او با عنوان محمد بن جرير عامى ياد مى شود و صاحب كتابى درباره غدير خم با عنوان ذكر طرق خبر يوم الغدير يا كتاب غدير خم نيز بوده است. ^۶
3. محمد بن جرير بن رستم طبرى صاحب كتاب المسترشد . براى اولين بار در منابع امامى به نام او در كتاب رجال النجاشى (372 ـ 450ق) برخورد مى كنيم كه ضمن توثيق او، از وى با بزرگى ياد كرده و او را با دو واسطه از مشايخ خود معرفى مى كند. ^۷ با توجه به نكته اخير ، برخى از معاصران، او را از معاصران كلينى (م 329 ق) و حسين بن روح (م 326 ق) و محمد بن جرير طبرى مورخ (م 310