است . لازم به ذكر است كه هيچ يك از اين اسامى در كتب رجالى يافت نشد و محقّقان هم شرح حالى براى وى پيدا نكرده اند . ^۱ به هر حال ، غير از اسمش اطّلاع ديگرى از اين تصنيف نيست . ^۲
به نظر سيوطى ^۳ ، اين تصنيف ، اوّلين اثر در باب اسباب صدور احاديث است و به عقيده بعضى ديگر ^۴ اين تصنيف ، دومين اثر ، در اين زمينه است . ذهبى ^۵ گفته است :
قبل از آن تأليفى در اين زمينه وجود نداشته است . ^۶
بعضى هم گفته اند :
منظور ذهبى اين است كه قبل از تصنيف ابى حفص العكبرى ، اثر ديگرى در اين زمينه وجود نداشته است . ^۷

3 ـ 3 ـ 1 . تصنيف عبدالغنى بن سعيد حافظ ^۸

كسى به جز سيوطى ، اشاره به اين تصنيف نكرده است . وى مى گويد :
از شخصى شنيدم كه عبدالغنى بن سعيد حافظ در زمينه اسباب ورود حديث ، تصنيف قابل توجّهى دارد . ^۹

4 ـ 3 ـ 1 . اسباب ورود الحديث يا اللّمع فى اسباب الحديث

اوّلين تأليف مستقلى كه در اين زمينه وجود دارد ، كتاب مذكور است كه نوشته جلال الدّين سيوطى است . او پس از ذكر مقدمه اى بسيار كوتاه درباره مصنفان اين موضوع به انواع حديث سبب دار همراه با چند نمونه حديثى اشاره كرده و سپس احاديث جمع آورى شده را در بعضى ابواب فقهى تنظيم و مرتب نموده و در هر باب ابتدا حديث و سپس سبب يا اسباب آن را ذكر كرده است .