مطلق دروغ بستن بر ايشان صلى الله عليه و آله دلالت دارد.
با اين وجود، جايز دانستگان وضع حديث براى توجيه نظريه خود، درباره اين حديث متواتر گفته اند:
الف. مراد پيامبر صلى الله عليه و آله ، افرادى است كه به وى، نسبت جادوگرى يا ديوانگى مى دادند؛ ۱ نه مسلمانان و معتقدين به وى.
ب. مراد پيامبر صلى الله عليه و آله افرادى است كه به نيتى بد و به قصد تعييب دين، بر وى دروغ مى بندند. ۲
ج. خطاب اين حديث به كسى است كه عليه و به زيان ايشان صلى الله عليه و آله دروغ مى بندد، نه كسى كه به نفع ايشان صلى الله عليه و آله چنين مى كند و ما با اين دروغ ها، به تقويت دين ايشان صلى الله عليه و آله مى پردازيم و آنچه كه مخالف دين باشد، تقويت نمى كنيم. ۳
1.الرعاية، ص۱۶۳؛ الرواشح، ص۱۹۸ ـ ۱۹۹؛ اصول الحديث، خطيب،۱۹۸، مقباس الهداية، ج۱، ص۴۱۵؛ الموضوعات، ج۱، ص۹۴.
2.الموضوعات، ج۱، ص۹۵.
3.الرعاية، ص۱۶۲، الرواشح، ص۱۹۸ ـ ۱۹۹؛ اصول الحديث، خطيب، ص۴۲۵؛ مقباس الهداية، ج۱، ص۴۱۵؛ الموضوعات، ج۱، ص۹۸.
