همچنين از مقنع تميمى نقل شده كه گفت:
نزد پيامبر صلى الله عليه و آله با شتران صدقه اى كه همراه خود برده بودم، رفتم و ايشان صلى الله عليه و آله فرمان داد كه آنها را تحويل بگيرند. پس گفتم كه در ميان آنها دو شتر هديه براى شماست. ايشان صلى الله عليه و آله دستور داد آن دو را جدا كنند. پس از آن، چند روزى در مدينه ماندم. پس ميان مردم شايع شد كه پيامبر صلى الله عليه و آله مى خواهد خالد بن وليد را براى گرفتن صدقه به سوى رقيق مصر راهى كند. پيش خود گفتم كه به خدا سوگند كه قوم ما مالى ندارند، لذا نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رفتم و به ايشان صلى الله عليه و آله گفتم كه ميان مردم چنان و چنان شايع است. پس دست هاى خود را بلند كرد تا آنجا كه سفيدى زير بغل او را ديدم و فرمود: «اللهم لا أحل لهم أن يكذبوا علىّ».
مقنع مى گويد:
پس از آن، هيچ حديثى از پيامبر صلى الله عليه و آله نگفتم، مگر حديثى كه كتاب بدان نطق كرده و يا سنت بر آن مستقر شده بود. ۱
4 ـ 6 . سيره اصحاب: علاوه بر آنچه بالا درباره مقنع ذكر شد، از عامر بن عبداللّه بن زيبر نيز نقل شده كه از زيبر پرسيد: چرا نمى شنوم حديثى را از پيامبر صلى الله عليه و آله بگويى همچنان كه فلانى و فلانى حديث مى كنند و او گفت كه من هميشه با ايشان صلى الله عليه و آله بودم، اما از ايشان صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى گفت: «من كذب على فليتبوأ مقعده من النار». ۲
و گفته شده أم أسيد از أبو قتاده مى پرسد كه چرا به مانند ديگران از پيامبر صلى الله عليه و آله حديث نمى گويى؟ و او پاسخ مى دهد: من از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود: «من كذب علىّ فليلتمس لجنبيه مضجعا». ۳
7. حكم روايت كردن حديث موضوع
روايت نمودن حديث جعلى براى كسى كه علم به جعلى بودن آن دارد، حرام و غير جايز است؛ ۴ در هر موضوع و معنايى كه باشد، خواه در احكام شرعى، خواه در مواعظ، ترهيب، ترغيب، قصص و ... ؛ ۵ چون كمك بر گناه، ترويج ناپسند و قبيح و گمراه كردن مسلمانان است، ۶ مگر اين كه به وضعيت حديث از حيث جعلى بودن اشاره و تصريح شود. ۷ و صرف ذكر سند كفايت نمى كند؛ ۸
1.طرق حديث من ... ، ص۱۵۳؛ كنز العمال، ج۱۰، ص۲۳۵؛ الاصابة، ج۶ ، ص۱۷۸.
2.صحيح البخارى، ج۱، ص۳۵؛ المسند، ابن حنبل، ج۱، ص۱۶۷.
3.المسند، شافعى، ص۲۳۹.
4.الرعاية، ص۱۵۲ و ۱۶۵؛ الرواشح، ص۱۹۳ و ۲۰۴؛ قواعد التحديث، ص۱۵۰؛ مقباس الهداية، ج۱، ص۳۹۹ و ۴۱۷؛ مقدمة ابن الصلاح، ص۷۷؛ وصول الاخيار، ص۱۱۵؛ اصول الحديث، سبحانى، ۱۰۶؛ منهج النقد فى علوم الحديث، ص۳۰۱.
5.قواعد التحديث، ص۱۵۰؛ اصول الحديث، خطيب، ص۴۲۸؛ مقباس الهداية، ج۱، ص۳۹۹؛ اصول الحديث، سبحانى، ص۱۰۶؛ تحذير الخواص، ص۲۳.
6.الاضواء، ج۱، ص۴۱۷.
7.الرعاية، ص۱۵۲ و ۱۶۵؛ الرواشح، ص۱۹۳؛ وصول الاخيار، ص۱۱۵؛ قواعد التحديث، ص۱۵۰؛ اصول الحديث، خطيب، ص۴۲۸؛ مقباس الهداية، ج۱، ص۳۹۹؛ اصول الحديث، سبحانى، ص۱۰۶؛ منهج النقد فى علوم الحديث، ص۳۰۱.
8.فتح المغيث، ج۱، ص۲۳۶؛ مقباس الهداية، ج۱، ص۴۱۷ (پاورقى ۳).
