1.غريب در اينجا نه به معناى اصطلاحى، بلكه به معناى لغوى آن است و آن به وجود عيب و علتى در طريق مذكور اشاره دارد.

2.منظور از اضطراب در سند، تزلزل و بى ثباتى در آن است؛ به مثل، گاهى راوى از پدرش از جدش روايت مى كند و گاه از جدش بدون واسطه و گاه نيز از شخص سومى غير از اين دو (پدر و جدّ) روايت مى كند (مقباس الهداية، ج۱، ص۳۸۸).

3.طريقى كه در آن اشخاص ناشناخته و مجهول وجود داشته باشد را طريق مظلم گويند (معجم علوم الحديث النبوى، ص۳۲).

4.محققان وجوهى چند براى استغراب ابن نوح ذكر كرده اند؛ از جمله، آنچه او درباره مقطعى تاريخى بيان داشته با گزارش هاى شيعيان و ديگران درباره همان مقطع ناسازگار است. ديگر آن كه سندى نازل (كثير الوسايط) به صورت عالى (قليل الوسايط) در آن مذكور افتاده است (تهذيب المقال فى تنقيح كتاب الرجال، ج۲، ص۱۷۵).

5.رجال النجاشى، ش۱۳۶ و ۱۳۷، ص۶۰ .

6.در طريق كتاب مزبور، نام ابوعيسى عبيداللّه بن فضل بن هلال بن محمّد بن احمد بن سليمان صابونى آمده است كه ظاهرا اين نام آميخته اى از نام دو تن از راويان مصرى است كه اتفاقا كنيه هر دو ابوعيسى است؛ يكى، عبيداللّه بن فضل بن محمّد بن هلال نبهانى (رجال النجاشى، ش۶۱۶ ، ص۲۳۲) و ديگرى، محمّد بن احمد بن ابراهيم بن سليمان صابونى (رجال النجاشى، ش۱۰۲۲، ص۳۷۴) است كه هر دو از مشايخ جعفر بن محمّد بن قولويه بودند (مشيخة النجاشى، ص۹۱).

7.رجال النجاشى، ش۸۰۹ ، ص۲۹۸.

8.همان، ش۸۹۹ ، ص۳۳۶.

9.همان، ش۳۳۲، ص۱۲۸.

10.همان، ش۳۳۸، ص۱۴۹.

11.همان، ش۵۱۲ ، ص۱۹۱.

12.همان، ش۸۸۴ ، ص۳۲۴.

13.همان، ش۱۱۱۲، ص۴۱۶.

14.همان، ش۱۱۴۰، ص۴۲۴.