توحيد و صفات ثبوتيه و سلبيّه است ، غير از عدل و اسماءالحسنى با شرح بسيارى از خطبه ها ، و كتاب «توحيد مفضّل» و رساله اهليلجيّه را (كه هر دو منسوب به حضرت صادق عليه السلام است) نقل نموده و هر دو را شرح كرده است .
مجلّد سوّم، بالغ بر سى هزار بيت و مشتمل بر 59 باب ^۱ است ؛ در بيان عدل و مشيّت (مشيئة) و اراده، و قدر و قضا و هدايت و اضلال و امتحان طينت و ميثاق و مطالب وابسته به اين دو و بيان توبه و علل شرايع و بيان مقدّمات موت و احوال برزخ و قيامت و هول از آينده و شفاعت و وسيله و بهشت و جهنّم است .
مجلّد چهارم ، بالغ بر شانزده هزار بيت و مشتمل بر 83 باب ^۲ است؛ در بيان احتجاجات و مناظرات است .
مجلّد پنجم ، بالغ بر چهل هزار بيت و مشتمل بر 83 باب است ؛ در بيان احوال پيغمبران و سر گذشت آنان از عهد آدم عليه السلام تا خاتم صلى الله عليه و آله و در بيان اثبات عصمت آنان و جواب به ايرادهاى وارده بر عصمت است .
مجلّد ششم ، بالغ بر 67 هزار بيت و مشتمل بر 72 باب ^۳ است؛ در بيان احوال پيغمبر اكرم حضرت محمّد خاتم صلى الله عليه و آله از زمان تولّد تا روز وفات؛ بعلاوه، بيان احوال بسيارى از پدران آن حضرت و نيز شرح حقيقت اعجاز و كيفيّت اعجاز قرآن مجيد است . در آخر اين مجلّد، احوال سلمان و ابوذر و مقداد و عمّار و بعضى ديگر از اصحاب، مذكور است.
مجلّد هفتم ، بالغ بر 31 هزار بيت و مشتمل بر 150 باب است؛ در بيان مشتركات احوال ائمة عليهم السلام ، شرايط امامت و آيات نازله در اين باب و احوال