بن طاووس، به عنوان بزرگ ترين محدث قرن هفتم، بيشترين نگارش هاى ادعيه و مزار را در ميان شيعيان انجام داده است. او با ديدهاى مختلف و عنايت به تفكيك مناسب، كتاب هاى ادعيه بسيارى را براى ما به يادگار گذاشته است. الإقبال بالأعمال الحسنة، جمال الاُسبوع، الدروع الواقية، فتح الأبواب، فلاح السائل، المجتنى من دعاء المجتبى، مصباح الزائر و مهج الدعوات كتاب هاى اوست.

4 ـ 1. شكوفايى دوباره «حدود قرون 14 ـ 11»

رويكرد به ابداع سبك هاى جديد و گسترش تدوين كتاب هاى حديثى، در اين مرحله از يك جهش وخيزش فوق العاده اى بر خوردار بود كه همزمان بودن حكومت صفويه را مى توان از عوامل مؤثر آن دانست. در اين دوران، نگارش هاى علوم حديث (رجال، درايه، فقه الحديث وترجمه) نيز رشدى بالنده داشت. در حوزه آثار حديثى بسيارى از سبك هاى پيشين مجددا احيا شد.

ر. موسوعه نگارى

موسوعه نگارى يا جوامع فراگير مهم ترين سبك اين دوران است كه در رشته هاى مختلف، نظير: فقه، تفسير، اخلاق و حديث بروز داشته است. اين سبك، تحولى بزرگ را در جامعه علمى شيعه پى ريزى نمود.
موسوعه ها را مى توان، با اندكى تسامح، نسل پيشرفته جوامع دانست. با اين تفاوت كه اولاً، در دست موسوعه نگاران، به جاى اصول اوليه، كتاب هاى حديثى است كه در طول هزار سال گردآورى شده اند. ثانيا، هر كدام در يك يا چند گرايش خاص تدوين شده اند. از اين رو، گستره دامنه احاديث موسوعه ها چندين برابر جوامع اوليه است.
از مهم ترين موسوعه هاى حديثى در اين مرحله مى توان به: بحار الأنوار، الوافى در دايره جوامع حديثى، وسائل الشيعة در احاديث فقهى، و تفسير نور الثقلين و البرهان در تفسير اثرى اشاره كرد.
گفتنى است كه موسوعه هاى نگارش يافته در دوران معاصر، بيشتر به معاجم موضوعى شبيه هستند؛ چه اين كه مؤلفان آنها احاديث را بيشتر به صورت موضوعى و الفبايى تنظيم نموده اند؛ مانند: ميزان الحكمة و آثار الصادقين عليهم السلام.

ز. مستدرك نويسى

اين روش از ديگر سبك هايى است كه در اواخر اين دوره در بين شيعيان، به تبعيت از سنيان، بروز نموده است. مستدرك كتابى است كه به عنوان متمم كتابى ديگر و با همان شروط، احاديثى را كه از كتاب قبلى فوت شده، گردآورى نموده باشد. ^۱
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، اثر ميرزا حسين نورى طبرسى (م 1320ق)، مستدرك سفينة البحار، اثر شيخ على نمازى و نهج السعاده فى مستدرك نهج البلاغه ازمحمدباقر محمودى از آن جمله است.