پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم، ۱ دارمى (م 255 ق) ۲ و بخارى (م 256 ق) در صحيح خود به عنوان معتبرترين جامع روايى اهل سنّت ـ كه از آن به عنوان محكم ترين كتاب پس از قرآن ياد مى شود ـ از اين حديث ياد كرده اند. بخارى در جلد چهارم كتاب خود، با گشودن بابى تحت عنوان «باب اذا وقع الذباب فى شراب احدكم فليغسمه، فانّ فى احدى جناحيه داء و فى الاخرى شفاء» ۳ و نيز در جلد هفتم با عنوان «باب اذا وقع الذباب فى الأناء» ۴ از ابوهريره، از پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم حديث ذباب را، با اندكى تفاوت در متن آن، نقل كرده است. ابوداود سجستانى (م 275 ق)، ۵
احمد بن شعيب نسايى (م 303 ق) ۶ و ابن ماجه قزوينى (م 273 ق) ۷ از جمله ديگر صاحبان صحاح اهل سنّت اند كه حديث ذباب را از طريق ابوهريره، از پيامبر نقل كرده اند.
از اين رو، حديث ذباب در چهار جامع حديثى از صحاح اهل سنّت ذكر شده است. پيداست با چنين وضعيتى اين حديث از نگاه محدثان و عالمان اهل سنّت از جايگاه و اعتبار بس بالايى برخوردار است.
با چنين رويكردى به حديث ذباب، طبيعى است كه ساير محدثان اهل سنّت نيز اين حديث را نقل كرده باشند؛ چنان كه اسحاق ابن راهويه، استاد بخارى (م 238 ق) در مسند خود، ۸ ابويعلى موصلى (م 307 ق)، ۹ ابن خزيمه (م 311 ق)، ۱۰ طبرانى (م 360 ق) در المعجم الاوسط، ۱۱ بيهقى (م 458 ق) در معرفة السنن و الآثار ۱۲ و السنن الكبرى، ۱۳ هيثمى (م 807 ق) در مجمع الزوائد، ۱۴ متقى هندى (م 975 ق) در كنز العمال، ۱۵ عجلونى (م 1162 ق) در كشف الخفاء، ۱۶ عظيم آبادى (م 1329 ق) در عون المعبود ۱۷ و ... حديث ذباب را نقل كرده اند.
افزون بر كتب و جوامع حديثى حديث ذباب در فقه و منابع فقهى اهل سنّت نيز راه يافته و عموم
1.مسند احمد بن حنبل، ج۲، ص۲۲۹ ـ ۲۳۰، ص۲۶۳، ۳۳۵، ۴۴۳.
2.سنن الدارمى، ج۲، ص۹۹.
3.صحيح البخارى، ج۴، ص۱۰۰.
4.همان، ج۷، ص۳۳.
5.سنن ابى داود، ج۲، ص۲۱۶.
6.سنن النسائى، ج۷، ص۱۷۸ ـ ۱۷۹.
7.سنن ابن ماجة، ج۲، ص۱۱۵۹.
8.مسند ابن راهوية، ج۱، ص۱۷۷ ـ ۱۷۹.
9.مسند ابى يعلى، ج۲، ص۲۷۳ ـ ۲۷۴.
10.صحيح ابن خزيمة، ج۱، ص۵۶ .
11.المعجم الاوسط، ج۳، ص۳۸.
12.معرفة السنن و الآثار، ج۱، ص۳۱۷.
13.السنن الكبرى، ج۱، ص۲۵۲ ـ ۲۵۳.
14.مجمع الزوائد، ج۵، ص۳۸.
15.كنز العمال، ج۱۰، ص۴۸ ـ ۴۹.
16.كشف الخفاء، ج۱، ص۱۰۲.
17.عون المعبود، ج۱۰، ص۲۳۱.
