استخوان هاى زايد و نيز خشك كردن زخم هاى مزمن استفاده شده و با وجود فراوانى بيش از حد مگس ها ـ كه تمام مردم از دست آنها در رنج اند ـ پرورش داده مى شوند، به متخصصين فن واگذار مى كنيم. آنچه كه از كلام ايشان به دست مى آيد، حمل ميكروب ها توسط مگس، به ميزان زياد و ناقل ويروس بودن اين حيوان است. فكر نمى كنم اين امر براى مردم در گذشته نيز پنهان بوده است؛ هر چند نمى دانستند نام فلان ميكروب زيان آور ويروس است.
حال، طبق اين نتيجه گيرى، آيا بايد از مگس ـ كه در آن واحد ناقل ميكروب هاى بيمارى زاست ـ اجتناب كرد يا آن كه اگر در ظرف غذاى كسى افتاد، بيشترآن را شناور ساخت تا ميكروب بيشترى در غذا بريزد؟!
پرسش ديگر آن كه اگر مگس حامل سموم است، چرا تنها در اين روايات بال هاى آنها حامل سم معرفى شده است؛ در حالى كه تحقيقات نشان مى دهد كه بيشتر پاهاى مگس حامل ميكرب است؛ چه اين حيوان با پاهاى خود بر سر كثافات مى نشيند؟ ديگر آن كه چرا يك بال مگس سم آور و بال ديگر شفابخش است؟! شفابخشى يكى از دو بال مگس و مسموم بودن بال ديگر آيا جزء دستاوردهاى دو سده اخير آزمايشگاه هاست؟ و اساسا چرا مگس در آغاز سم است و آن گاه داروى شفابخش خارج مى كند؟!
اگر تنها يكى از بال هاى آن شفابخش است و فرض كنيم، در آغاز، همان بالش با غذا برخورد كرد، آيا شفابخشى مگس بر سم پاشيدن آن پيشى نگرفته است؟!
آيا همين دانش بشرى ـ كه طبق ادعاى اين نويسنده پرده از يك دانش غيبى مكنون در روايت نبوى برداشته ـ به مردم توصيه مى كند هرگاه مگس در غذايشان افتاد، آن را در غذا غوطه ور سازند؟!
بر فرض كه مگس، طبق گفتار ابن قتيبه، مانند مار و عقرب حامل پادزهر باشد كه تا كنون چنين ادعايى ثابت نشده است، آيا تا حال كسى گفته است اگر مار يا عقربى در ظرف شما افتاد، آن را شناور كنيد، چون بدن آنها شفابخش و حامل پادزهر است؟!
آيا مى توان پذيرفت دينى كه مدعى هدايت بشر تا پگاه قيامت است و خود را جامع و منطبق با نيازها و فطريات و دستاوردهاى دانش بشرى مى شناسد، توصيه كننده به كارى باشد كه افزون بر مخالف با دستاوردهاى دانش بشرى، با فطرت و طبع بشر نيز ناسازگار باشد؟ به راستى آيا خود اين نويسنده، حاضر است مگس افتاده در غذا را با دست در آن شناور سازد؟ آيا طبع سليم او اجازه چنين كارى به او مى دهد؟! آيا دينى دانستن چنين مطالب موهونى زمينه ساز سخريه و استهزاى اسلام نيست؟!
ديدگاه دوم. حديث ذباب بيان گر پيام اخلاقى
برخى از صاحب نظران معتقدند كه حديث ذباب از جهت سند و متن صحيح است، اما مقصود پيامبر از بيان اين حديث، شفا بخشى بال مگس نيست، بلكه مقصود آن است كه مومنان از رهگذر نوع
