اسناد گزارش كرده، احاديث الموطأ را تخريج كرده است. همچنين روايات متناسب را از برخى كتب حديث مانند مسند بقى بدان افزوده است.
در بخش فقهى و فقه الحديث معانى كلمات و مشكلات را به خوبى شرح كرده و استدلال هاى فقهى را به گستردگى گزارش مى كند و اقوال صحابه و تابعان را در هر مسأله مى آورد.
التمهيد چندين نوبت و با تحقيق هاى متفاوت به چاپ رسيده است:
1. تحقيق: مصطفى بن احمد العلوى و محمد عبدالكبير البكرى، 26 جلد، مراكش: دارالحديث الحسنية، 1387ق / 1967م.
2. تحقيق: سعيد احمد اعراب، 14 جلد، المملكة المغربية، 1403ق / 1983م.
3. تحقيق: اسامة بن ابراهيم، 17 جلد، قاهرة، 1420ق /1999م.
4. تحقيق: عبدالرزاق المهدى، 9 جلد، بيروت: دار احياء التراث الغربى، 1420ق /2000م.
5 . تحقيق: محمود شاكر، 10 جلد، بيروت: دار احياء التراث العربى، 1425ق / 2007م.
همچنين التمهيد والاستذكار ابن عبدالبر و القبس ابن عربى در يك مجموعه با عنوان موسوعة شروح الموطأ در 25 جلد در قاهره به سال 1426ق/ 2005م، به چاپ رسيده است.

6 . ابوالوليد سليمان بن خلف بن سعد بن ايوب الباجى (423 ـ 494ق)

وى را محدث، فقيه و متكلم ناميده اند كه مدتى در اندلس حديث فراگرفت و سپس به شرق رفت و از ابوذر هروى، ابوعلى بغدادى، مقريى و صيمرى حديث آموخت. مدت اقامتش در شرق سيزده سال بود و سپس به اندلس بازگشت. وى در سفر به شرق، در بغداد، دمشق و حجاز حضور يافت. ^۱
او كتاب هاى بسيار نوشته كه آثار حديثى اش عبارت اند از:
1. التعديل و التجريح فيمن روى عن البخارى فى الصحيح،
2. المنتقى شرح الموطأ.
المنتقى داراى چاپ هاى متعددى است:
1. تحقيق: محمّد عبدالقادر احمد عطا، 9 جلد، دارالكتب العلمية، بيروت، 1420ق/ 1999م،
2. تحقيق: محمود شاكر، 10 جلد، بيروت: دار احياء التراث العربى، 1427ق/ 2005م.

7. ابومحمد عبدالرحمن بن عتاب (433 ـ 528ق)

او در قرطبه زاده شد و روايت بسيار مى دانست و در كار حديث دقيق بود. وى نزد پدرش، ابن عبدالبر و تعدادى از مشايخ آن زمان حديث فراگرفت. ^۲
آثار او عبارت اند از: