شده است، نزد ديگرى و يا در مقام ثبوت، موضوع مجعول و فاقد اعتبار باشد. ملاحضاتى از اين دست، در تعريف كه از تفسير اثرى به دست داديم، ملحوظ بوده است و چتر تعريف، اين تفاوت ها و تنوعات را فراگرفته است. از اين رو، تفسير اثرى آميخته با احاديث مجعول، اسرائيليات، فاقد سند و غلوآميز را نيز پوشش مى دهد.

كتابنامه

ـ التأويل فى مختلف المذاهب و الآراء، محمدهادى معرفت، تهران: المجمع العالمى للتقريب بين المذاهب الاسلاميه، 1427ق.
ـ الإتقان فى علوم القرآن، جلال الدين عبدالرحمن سيوطى، بيروت: دار ابن كثير، 1407ق.
ـ آفاق تفسير (مقالات و مقولاتى در تفسيرپژوهى)، محمدعلى مهدوى راد، تهران: نشر هستى نما، 1382ش.
ـ اصول التفسير و قواعده، خالد عبدالرحمن العكّ، بيروت: دار النفائس، 1986م.
ـ البرهان فى تفسير القرآن، سيد هاشم البحرانى، بيروت: دارالهادى، 1412ق.
ـ البرهان فى علوم القرآن، بدرالدين محمّد زركشى، بيروت: دارالمعرفة للطباعة و النشر، 1977م.
ـ بسط تجربه نبوى، عبدالكريم سروش، تهران: مؤسسه فرهنگى صراط، 1378ش.
ـ التبيان فى تفسير القرآن الكريم (ج1)، محمّد بن حسن طوسى، بيروت: دار احياء التراث العربى، بى تا.
ـ التفسير الاثرى الجامع (ج1)، محمدهادى معرفت، قم: مؤسسة التمهيد، 1427ق.
ـ تفسير القرآن العظيم، اسماعيل بن عمر ابن كثير، بيروت: دارالمعرفة، 1407ق.
ـ التفسير بالمأثور و تطويره عند الشيعة الامامية، احسان الأمين، بيروت: دارالهادى، 2000م.
ـ التفسير و المفسرون (ج1)، محمّد حسين الذهبى، بى جا، بى نا، بى تا.
ـ تفسير و مفسران، محمدهادى معرفت، قم: مؤسسه فرهنگى التمهيد، 1380ش.
ـ الدّر المنثور، جلال الدين عبدالرحمن سيوطى، بيروت: دارالفكر، 1403ق.
ـ راهى به رهايى، مصطفى ملكيان، تهران: نشر نگاه معاصر، 1381ش.
ـ الصافى فى تفسير القرآن (ج1)، ملاّ محسن فيض كاشانى، تهران: دارالكتب الاسلاميه، 1377ش.
ـ قرآن در اسلام، سيد محمّد حسين طباطبايى، قم: انتشارات اسلامى، 1361ش.
ـ گرايش هاى تفسيرى در ميان مسلمانان، ايگناس گلدزيهر، ترجمه: سيد ناصر طباطبايى، تهران: انتشارات ققنوس، 1383ش.
ـ المبادئ العامة للتفسير القرآن الكريم، محمّد حسين على صغير، بيروت: المؤسسة الجامعية للدراسات و النشر و التوزيع، 1403ق.
ـ مبانى و روش هاى تفسير قرآن، عباسعلى عميد زنجانى، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، 1366ش.