رويارويى با مشكلى ديگر، باز هم اهمالكارى مى كنيد.
وجوه مختلف اهمالكارى و به تعويق انداختن كارها، در قالب موارد گفته شده قرار مى گيرد. منتها بعضى از آنها در حد طبيعى قرار دارند و ممكن است حتى در بهتر ارائه دادن آن كار نيز به شما كمك كنند؛ امّا به طور كلى، به تعويق انداختن كار، رفتارى ناپسند و ناراحت كننده است كه پيامدهاى ناخوشايندى در بردارد و هرگز نمى توان از پيش آمدن تأخير در كارها، به تصوّر و گمانِ بهتر ارائه كردن آنها دفاع كرد . اين تأخير ، از جمله آفاتى است كه مانع انجام دادن اعمال خير و شايسته گشته ، در فرد ، حسرت زدگى ايجاد مى كند . به همين جهت ، اين كار ، در روايات فراوانى ، مورد نكوهش قرار گرفته است.
پيامبر اسلام مى فرمايد:
يا أبا ذَرٍّ إيّاكَ وَالتَّسويفَ بِأمَلِكَ فَإنَّكَ بيَومِكَ وَلَستَ بِما بَعدَهُ فَإن يَكُن غَدٌ لَكَ فَكُن في الغَدِ كَما كُنتَ في اليَومِ وَإن لَم يَكُن غَدٌ لَكَ لَم تَندَم عَلى ما فَرَّطتَ في اليَومِ .^۱اى ابوذر! زنهار كه بر اثر آرزو، كار امروز را به فردا بيفكنى؛ زيرا كه تو در امروز به سر مى برى ، نه در فردا؛ چه، اگر فردايى براى تو بود، در فردا نيز چنان باش كه امروز بوده اى و اگر فردايى در كار نبود ، به خاطر كوتاهى كردن در كار امروزت ، پشيمان نشوى.حضرت على عليه السلام نيز در نامه اى به يكى از ياران خود فرموده اند:
فَتَدارَك ما بَقيَ مِن عُمُرِكَ وَلا تَقُل غَداً وَبَعدَ غَدٍ فَإنَّما هَلَكَ مَن كانَ قَبلَكَ بِإقامَتِهِم عَلى الأمانيِّ وَالتَّسويفِ حَتّى أتاهُم أمرُ اللّهِ بَغتَةً وَهُم غافِلونَ .^۲

اتفاق مى افتد كه در انجام دادن برخى از كارهايتان، دچار اهمالكارى مى شويد. مثلاً در انجام دادن تكاليف درسى خود كوتاهى مى كنيد آنها را با تأخير زياد ارائه مى دهيد. با كسى قول و قرار مى گذاريد و سر موقع ، حاضر نمى شويد، در نتيجه ، برنامه او را به هم مى زنيد. چه بسا دوست شما در ساعتى كه شما دير مى رسيد ، با شخص ديگرى قرار دارد و نمى تواند آن را به زمان ديگرى بيندازد. بنا بر اين، تأخيرتان در ارتباط دوستانه شما اثر ناخوشايندى بر جاى مى گذارد. از نظر روان شناسى، اهمالكارى ، يعنى به آينده محوّل كردن كارى كه تصميم به اجراى آن گرفته ايم و يا به تعويق انداختن كار مقرّرى كه مى بايد در زمان معينى پايان مى يافت ، ولى به علل مختلف ، انجام نپذيرفته است. ^۱
امّا اين واژه ، نزد افراد مختلف، معانى متفاوتى دارد و وجوه مختلفى از آن برداشت مى شود:
يك . شما از اين كه عادت به اهمالكارى داريد، خودتان را سرزنش مى كنيد يا براى موجّه جلوه دادن اين عادت زشت، دلايل مختلفى را دستاويز قرار مى دهيد و از خود دفاع مى كنيد.
دو . شما كارتان را در آخرين مهلت مقرّر ، با اكراه انجام مى دهيد يا هرگز آن را انجام نمى دهيد.
سه . شما از اين كه كارتان را به موقع انجام نمى دهيد، ناراحت هستيد و از اين بابت كه بدون دليل ، آن را به تأخير انداخته ايد، خود را سرزنش مى كنيد.
چهار . شما به خودتان قول مى دهيد كه ديگر از اين به بعد، كارهايتان را به تأخير نيندازيد و در حقيقت ، تصميم مى گيريد كه اين رفتار را مرتكب نشويد. زمان زيادى از اين وعده اى به خود داده ايد ، نمى گذرد كه شما در