19. سبيعة الأسلميّة:
سبيعه اسلمى از راويان رسول اللّه(ص) است، وى همسر سعد بن خوله است (كه در «حجّةالبلاغ» زندگى را بدرود گفت). اندكى پس از مرگ سعد (يكماه يا كمتر)، سبيعه بزاد و كسانى از وى خواستگارى كردند. رسول اللّه(ص) بر اساسى برخى از نقلها، به وى اجازه ازدواج داد. ۱ بدين سان، چگونگى شوهركردن مجدّد وى، مستند فقهى حكم كسانى شد كه بر اين باورند كه «وضع حمل»، انقضاى عدّه زنان است مطلقا؛ چه آنانكه طلاق داده شده اند و چه آنانكه شوهرانشان زندگى را بدرود گفته اند؛ و نيز تفسير بر آيه «وأولات الأحمال أجلهنّ أن يضعن حملهنّ» [طلاق/۴].۲
چگونگى اين ماجرا را از سبيعه سؤال كرده اند و او در پاسخ، چگونگى را نگاشته است. ۳ برخى كسان، از وى حديث شنيده اند و او براى برخى، حديث نوشته است؛ از جمله براى: عبداللّه بن عتبة ۴ ، عمر بن عبداللّه بن الأرقم ۵ ، عمرو بن عتبة ۶ و مسروق بن أجدع ۷ .
1.تهذيب الكمال: ۳۵/۱۹۳؛ الموطّأ: ۲/۵۸۹؛ أسد الغابة: ۷/۱۳۸
2.زنى كه حامله است، اگر طلاق داده شود، به اتّفاق فقيهان، عدّه او با وضع حمل، پايان مى يابد؛ امّا اگر زن حامله شوهرش بميرد، فقهاى عامّه معتقدند كه پايان عدّه، وضع حمل است؛ و فقهاى شيعه، بيشترين زمان را ملاك قرار داده اند؛ يعنى اگر قبل از چهارماه وده روز (كه عدّه زنى است كه شوهرش مرده است) وضع حمل كند، عدّه او پايان نمى پذيرد، و اگر بعد از آن باشد، بايد تا وضع حمل صبركند (التّبيان: ۱۰/۳۴؛ الجامع لأحكام القرآن: ۱۸/۱۶۵؛ الفقه على المذاهب الخمسة: ۴۳۲؛ زبدة البيان: ۲/۷۵۵؛ جواهرالأحكام: ۳۲/۲۷۴)
3.الكفاية فى علم الرّواية: ۳۳۷
4.پيشين.
5.صحيح مسلم: ۲/۱۱۲۲
6.التهذيب: ۸/۶۲
7.سنن إبن ماجة: …
