نقل و ثبت آنها را ناروا مى داشت. ^۱
بدين سان توان گفت ابن مسعود به لحاظ حسّاسيتى كه در مقابل اسرائيليّات داشته است، از نشر اينگونه مطالب، جلوگيرى كرده است. ^۲

38. عتبان بن مالك الأنصارى:

عتبان، از خزرجيان، از انصار و از بدريان است و امامت جماعت قبيله اش (بنى سالم) را به عهده داشته است. كسى به مدينه مى رود و بازگويى حديثى را كه پيشتر، از وى شنيده بود مى خواهد؛ او چنين مى كند و وى اين حديث را مى نويسد. ^۳
خطيب بغدادى اين گزارش را در بخش نگاشته هاى صحابه آورده است و آقاى دكتر اعظمى بر اساس اين نقل، عتبان را در شمار ثبت كنندگان حديث، نوشته است. ^۴

39. على بن أبى طالب(ع):

على(ع) بزرگترين، ارجمندترين و والاترين مدافع، حافظ، مبيّن و مفسّر سنّت است. از جايگاه آن بزرگوار در نقل و نشر و كتابت حديث و حراست و حفاظت از ساحت سنّت رسول اللّه(ص) ، پس از اين، به تفصيل، سخن خواهيم گفت.

40. عمر بن الخطّاب:

پس از پيامبر(ص) كه ابوبكر بن أبى قحافه منع نگارش و ثبت وضبط حديث را