زرر: إزرار : حقير شمردن ، يقول أزررته أحقرته. 
 زرع: ـ به تحريك ـ به معنى ضعف. 
 زفير: صوت حمار و صوت آتش و صوت [ ى ] كه [ از ] سينه در آيد. 
 زكوة: از جهت او دو معنى است : يكى به معنى طهارت ، كقوله: «نفسا زكية»۱ و ديگرى به معنى نمو ، كقوله: «ذَ لِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ»۲ أي أنمى. 
 زلف: قرب و نزديكى ، از اين قبيل است : «أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ»۳ يعنى نزديك است بهشت به پرهيزكاران . قوله: «وَ إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى»۴ أي قربى . مُزالِف : نزديك شونده. 
 زلل: خوارى و ذليل نمودن و در دعا از جهت ولد خود در صحيفه : يستزلنا ۵ يعنى طلب مى نمايد خوارى ما را . قوله: «[ فَـ ]أزَلَّهُمَا الشَّيْطَـنُ۶ أي استزلّهما . يقول : أزللته فزلَّ. 
 زنيم: ولد الزنا ، و زياده كه متعلق به چيزى باشد و از آنِ چيز نباشد. 
 إزاحة: ازالت نمودن ، زَاحَ عَنِ البَاطِلِ أي زَالَ ۷ . 
 زايد: دفع كننده . زياد : طرد و دفع . رجل زوّاد أي دفّاع.
باب ما أوّله السين
سؤر: سائر اليوم : ما بقي [ من ] اليوم ، مأخوذ است از سؤر الإناء أي ما بقى از اناء . سائر به معنى جميع هم آمده است ، سائر الناس : جميع الناس ، سائر اليوم يعنى جميع اليوم. 
 سبح: تسبيح : تنزيه نمودن . معناى سبحانك أي اُنزِّهك من كل سوء . معنى
                         
                        
                            1.سوره كهف، آيه ۷۴.
2.سوره بقره، آيه ۲۳۲.
3.سوره شعراء، آيه ۹۰.
4.سوره صاد، آيه ۲۵.
5.الصحيفة السجادية: دعاى بيست و پنجم .
6.سوره بقره، آيه ۳۶.
7.فأزح عنّا ريب الارتياب (الصحيفة السجادية: دعاى سى و سوم) .