كتاب اجوبه ¹ . ²
حسيب: كفايت كننده و حساب كننده ، و قوله: و «كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ [عَلَيْكَ ]حَسِيبًا» ³ أي محاسبا . عزيزى گويد: در حسيبا چهار قول است : كافيا و عالما و مقدورا و محاسبا ⁴ .
حسد: فرق نموده اند علما مابين حسد و غبطه : غبطه آن است كه ميل داشته باشى اين كه بوده باشد از جهت تو مثل آن چيزى كه از جهت غير است و اين كه آن چيز كه از جهت غير است از جهت او برقرار و دوام بوده باشد . حسد آن است كه ميل دارى آن چيزى كه از جهت غير است از جهت تو باشد و از او زايل شود آنچه كه در اوست . در روايت است : آيا غبطه ضرر دارد؟ فرمودند: نه إلاّ كما يضرّ العضاه ⁵ الخَبْط ⁶ ، مراد آن است [كه] ضرر غبطه مثل ضرر حسد نيست ، مضره غبطه از جهت صاحب او قدر مضره حبط ورق است بالاى درخت ، ورق همانكه ساقط شود عوضى دارد ؛ چنين ذكر نمود كفعمى. ⁷
حسر: و حسير : مشقّت و كلّ شدن ⁸ ، «لاَ يَسْتَحْسِرُونَ» ⁹ يعنى مشقّت و كلّ نبود بر ايشان عبادت نمودن ، مأخوذ است از حَسِرٌ و هو الكالّ . بعضى گفته اند : [ يعنى ]منقطع از عبادت نشده اند . بعير محسور: آن بعير را گويند كه قوّت او رفته باشد . ¹⁰ بصر الحسير: الكليل . ¹¹ حسْرت : اندوه و حزن و منه: «يَـحَسْرَةً