مى شود ، يا مر چيزى را كه مى داند ملامت غير بر او. ۱
حَيَّ: أي اسرَع.
باب ما أوّله الخاء
خبل: ـ به سكون باء ـ فساد و به فتح او : جن . اختبله : أفسد عقله أو عضوه . دهرٌ خبل أي ملتوٍ على أهله . خبال : مشقت و رنج كشيدن.
خاتم: به كسر تاء و به فتح تاء ، قرائت به هر دو شده است. در فروق كفعمى است : معناى خاتم ـ به كسر ـ آخِر است ، خاتِم النبيين : آخر نبيين ، و به فتح تاء به معنى زينت است . خاتَم النبيين : زين النبيين ، چنانچه خاتَم زينت است از جهت لابس او ، در او چهار لغت است : خاتَم ، خاتِم ، ختام و خاتام ۲ .
خدع: و خديعة : فريب دادن و گول زدن و حيله نمودن ۳ .
خرع: و اختراع : كار تازه [كه] كسى مثل او ننموده جاى آوردن.
خزي: رسوايى و افتضاح . مقام الخزي يعنى ذلت ، از اين قبيل است قوله تعالى: «وَلاَ تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَـمَةِ»۴ أي تذلّنا ، قوله: «لَهُمْ فِى الدُّنْيَا خِزْىٌ»۵ أي فضيحة ، از اين قبيل است «وَ لاَ تُخْزُونِ فِى ضَيْفِى»۶ و قوله: «مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نَخْزَى»۷ يعنى خوار و رسوا شويم ، در صحاح ۸ گردانيد خزى را به معنى قهر و ذلت و خوارى ، طلب حياء نمودن ۹ .
خسأ: تكلم ننمودن و دور شدن . قوله: «اخْسَـئواْ فِيهَا»۱۰ يعنى دور شويد
1.كل ذلك حياء منك لسوء عملي (الصحيفة السجادية: دعاى شانزدهم) .
2.فختم بنا على جميع من ذرأ (الصحيفة السجادية: دعاى دوازدهم) .
3.و أنسِهم عند لقائهم العدو ذكر دنياهم الخداعة (الصحيفة السجادية: دعاى بيست و هفتم) .
4.سوره آل عمران، آيه ۱۹۴.
5.سوره بقرة، آيه ۱۱۴.
6.سوره هود، آيه ۷۸.
7.سوره طه، آيه ۱۳۴.
8.صحاح اللغة، ج۶، ص۲۳۲۶.
9.واقطع بخزيهم أطماع من بعدهم (الصحيفة السجادية: دعاى بيست و هفتم) .
10.سوره مؤمنون، آيه ۱۰۸.
