است قول ايشان : اِدرءُوا الحدود بالشبهات ^۱ . ^۲
دَرْج: داخل نمودن در چيزى است به طريق سهل و آسان . در صحيفه در دعاى عرفه : وَ لا تَستَدرِجنِي ^۳ يعنى اخذ نكنى تو مرا به سهل و آسانى . قوله تعالى: «سَنَسْتَدْرِجُهُم»^۴ يعنى مى گيريم ايشان [را] قليل بعد از قليل مثل كسى كه از درخت بالا رود ، در تفسير است : هر وقت كه معصيت كند نعمت به او داده شود و فراموش شود از او استغفار تا بميرد ^۵ .
دَرَك: ـ به دو فتحه ـ به معنى تلافى و جاى آوردن چيزى كه فوت شده است . دركا يعنى استدراك ما فات منه . درك : لحوق و رسيدن ، و منه : «لاَّ تَخَـفُ دَرَكًا»^۶ أي لحوقا . دَراكِ اسم فعل أي أدرِكْ . مُدارَكة : متابعة . دَرّاك : كثير الإدراك.
دَرَن: چرك و كدورت و معصيت ^۷ .
دغل: خبث و خيانت و كبر و خديعه.
دلل: دلالت : راه نمودن . دليل و دَلاّل و دالّ : راهنما . جوهرى گويد : دلّت المرأة ^۸ . دلّ هم به معنى جُرْأت ، دلّتْ على فلان أي جرأت عليه ، تدلَّلَت المرأة على زوجها أي جرأت . دالة به معنى وثوق ، و هو يدلّ على فلان أي يثق به . در دعاى صحيفه در دعاى عرفه : بدالة إليه(؟) به معنى وثوق است.
دلالت گاهى به معنى جرأت داشتن و تجرّى نمودن هم آمده است يقول: دلّت المرأة و تدللت من باب ضرب و تعب أي جرأتها . در دعا : مدلاًّ عليك فيما قصدت فيه إليك ^۹ به اين معنا است يعنى جرأت كننده ام بر تو در امورى كه قصد نموده ام در آن