رقب: منتظر بودن . رقبه و راقبه : انتظره . و به معنى خوف نيز آمده است ، راقبه أي خافه ؛ زيرا خائف ، مراقب عقاب و متوقّع او است . رقوب المرأة : آن زنى است كه منتظر موت زوج خود باشد ^۱ .
رقّ: مملوك خالص.
ركس: ردّ شيء مقلوبا ، يعنى وارونه نمودن . «وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم»^۲ يعنى ردّ ايشان نمود به كفر . ارتكس فلان يعنى واقع شد در امرى كه نجات از او يافت ^۳
. ^۴
رمص: چركى كه جمع شود در ورق درخت ، اگر ريخت گويند : رمص ^۵ .
رمض: به معنى حرارت و گرمى . رمضان را رمضان گويند زيرا تسميه موافق شد به ايام رمض الحر ، ابن سكيت گويد رمضان مأخوذ است از أرمَضه يعنى شى ء را ما بين دو سنگ گذاشتن و نرم نمودن ^۶ . صايم هم طبيعت خود را ما بين دو سنگ تشنگى و گرسنگى گذارد تا اين كه حواسّ نفس را نرم نمايد كه معارضه نكنند ^۷ .
رميم: و رِمّته ـ به كسر راء ـ استخوان هاى كهنه و پوسيده ، خدا فرموده است: «يُحْىِ الْعِظَـمَ وَ هِىَ رَمِيمٌ»^۸ نفرموده است : و هي رميمة ؛ زيرا فعيل و فعول مساوى است در او مذكر و مؤنث مثل رسول و عدوّ و صديق ^۹ .
ريب: شك ، أراب الرجل صار ذا ريبة . ريب : شك و تهمت ^۱۰ .
روح: روح بعد از عرشْ اعظم از همه ملائكه است ، اگر بخواهد اين كه ببلعد آسمان و زمين را هر آينه تواند . گفته شده است او ] در ] يك صف مى آيد تنها و تمام