شده است از امر خداى خود و دور شده است در راه خود ، شطون البعد از اين قبيل است ، قوله: نَوى شَطُونٌ و بئر شطُونٌ أي بعيد . جوهرى گويد : هر عتوّ متمرّد از جن و انس و دواب ، او را شيطان گويند ¹ .
شفاعة: التماس نمودن نفع از غير از جهت ديگرى يا دفع مضرت از او نمودن ، شفيع ملتمس را گويند كه طلب نفع از غير كند يا دفع ضرر . شفع مقابل فرد است . در وجه شفع و وتر اقوال است ؛ بعضى گفته اند شفع و وتر جفت و طاق از عدد ، ديگرى گفته است : شفع يعنى مخلوق وتر خالق ؛ زيرا خلق زوج است ، ديگرى گفت : شفع صفات خلق است وتر صفات خالق ، يا شفع و وتر عبارت است از دو نماز معروف ، قِبل شفع يوم النحر وتر عرفه ، قبل وتر آدم شفع حوى ، قبل شفع ايام و ليالى وتر روز قيامت ، قبل شفع على و فاطمه وتر محمد ² .
شفق: إشفاق : ترسيدن ، أشفقت منه أي حذرت ³ ، مشفقين : خائفين ⁴ .
شكاسة: بد خُلق و صعب الخُلق ، شكاسة: عُسْرت ، «مُتَشَـكِسُونَ» ⁵ أي عسروا الأخلاق ، قال الهروي : أي عسرون مختلفون ⁶
. ⁷
شعار: لباس و پيراهن ⁸ .
شماتة: خوشحالى نمودن عدو به سبب بليه اى كه بر عدو او رسد ، از اين قبيل است قوله تعالى: «فَلاَ تُشْمِتْ بِىَ الأَْعْدَآءَ» ⁹ . ¹⁰
الشوب: شوب : غش و مزج را گويند ، از اين قبيل است قوله تعالى: «لَشَوْبًا مِّنْ