اسم است از جهت اهل باديه ۱ .
عُرْجُون: شاخه درخت خرما.
عرر: عَرَّه يَعُرُّه يعنى اراده نموده است به چيزى كه بد دارد او را . مُعَرَّة ـ به ضم ميم ـ امر قبيح يعنى معتر.
عريض: ـ به عين مهمله ـ يعنى كثير ، و منه قوله تعالى: «فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٍ»۲ أي كثير . عرض : به معنى متعرض شدن . رجل عريض أي معترض ۳ .
عَرَفَة : روز خاصى است . يوم عرفه را عرفه گويند زيرا آدم و حواء در آن روز همديگر را شناخته اند ۴ . بعضى گفته اند : آن روز ابراهيم مبعوث شد و بعد مردم را شناس اند . ديگرى گفت : جبرئيل در آن روز نمودند به ابراهيم مناسك او را و عرض نمود : عرفت عرفت . ۵ ديگرى گفت : آن روز را عرفه ناميدند زيرا در آن روز محل اجتماع مردم بود همديگر را شناخته اند ۶ .
عزب: أي غاب . لا تعزب عنك ۷ يعنى غايب نمى شود ۸ و دور نمى شود . رجل أعزب أي بعيد عن النساء . أصبحنا بأرض عَزوبة أي بعيدة . ۹ مال غائب را عازب در حديث وارد است . ۱۰
من قرأ القرآن في أربعين ليلةً فقد عزب ، ۱۱ يعنى بعيد است و اِبطاء نموده است در تلاوت او.
عزيز: عزت : منع نمودن و شدت غلبه . عزيز : غالب . عزّ : اشتدّ . أعزّ فراقه علينا
1.وقراناً أعربت به عن شرائع أحكامك (الصحيفة السجادية: دعاى چهل و دوم) .
2.سوره فصلت، آيه ۵۱.
3.أو جعله سبب نجحها دونك فقد تعرض للحرمان (الصحيفة السجادية: دعاى سيزدهم) .
4.اين قول ضحاك و سدى است. رك: مجمع البيان ، ج۲ ، ص۴۶ ؛ تفسير القرطبي ، ج۲ ، ص۴۱۵.
5.اين قول عطاء است. رك: تفسير مجمع البيان ، ج۲ ، ص۴۶.
6.وعرِّفه في أهله الطاهرين واُمّته المؤمنين من حسن الشفاعة أجلّ ما وعدته (الصحيفة السجادية: دعاى دوم) .
7.الصحيفة السجادية: دعاى سى و دوم .
8.در نسخه : «مى شود» كه اشتباه است ، و همچنين مورد دوم .
9.الفائق في غريب الحديث ، ج۲ ، ص۳۵۷ ؛ النهاية في غريب الحديث ، ج ۳ ، ص۲۲۷ ؛ لسان العرب ، ج۱ ، ص۵۹۶.
10.بحار الأنوار ، ج۸۰ ، ص۱۳.
11.تفسير مجمع البيان ، ج۸، ص۱۹۱ ؛ بحارالأنوار ، ج۸۰، ص۱۳ .
