قوله تعالى: «يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ»^۱ أي تندُّما و تحسُّرا ^۲ .
عطف: مهربانى و دوستى ^۳ .
عقر: جراحت زدن. عقر: عقرُ الدار : وسط الدار و معظم الدار . عقرُ الحوض : مؤخَّر الحوض ^۴ .
عفا: عفا الربعُ يعنى مندرس شد آثار او و محو شد نشانه هاى او ، و محو شد نشانه با او . عفا به معنى بسيارى و كثرت هم آمده است پس او از اضداد است ^۵ .
عقل: به معنى منع و حاجز . و از جهت عقل معانى عديده است ؛ اول : او عبارت است از ادراك مميِّز ما بين خير و شر ، دويم : او ادراك مميِّز ما بين خير و شر در دنيا ، سيم : عبارت است از ادراك نظريات ، چهارم : نفس ناطقه ، پنجم : مخلوق نورانى مثل شمس طالعه از جهت اشعه است ^۶ .
علج: موج زدن و تلاطم نمودن . عوالج جمع او در دعاى حملة عرش در صحيفه به اين معنى است ^۷ .
علاقة : جمعه علائق ، او آن چيزى است كه به انسان آويز و مرتبط است.
علم: دانستن ، و او عبارت است از سكون و اطمينان كه زايل نشود به تشكيك شكك . فرق ما بين علم و معرفت : علم در تصورات است ، معرفت در تصديقات است ^۸ .
علا: يعلو علو به معنى بلند . أعلى نظير أكبر . أعلون جمع او . عُليا مقابل سُفلى .
عمه: تحير و تردد نمودن.