تبيان اللغة در لغت قرآن و صحيفه - صفحه 167

است از چيزى كه ۱ سَر را مى پوشاند كه تَقَنُّع به او شود . غفور و مغفرة : ازاله عقاب مستحق ۲ .
غُلْب: ـ به ضم عين و سكون لام ـ مردمان قوى پيكر.
غَلّ: خدعه و خيانت و حسد و غش.
غمص: به معنى حقير دانستن مثل غمط.
غمط: غَمَطَ فلان النعمة أي احتقرها . غَمَطَ الناس : مردم را حقير شمرد و ذليل ۳ .
غور: [ غورا ] أي ذهابا . غار الماء يعنى ذهب . ۴ غور : فرو رفتن . قوله تعالى: «أَوْ يُصْبِحَ مَآؤُهَا غَوْرًا»۵ أي غائرا . غارت الشمس بغور أي غاية . هر شى ء كه داخل شود غايب در او است ، فهو مغارة . مغارات : مواضع پوشيده و مستتره ۶ .
غوص: فرو رفتن در آب.
غاض: غاض يغيض أي نقص . تغيض الماء أي تنقص . غيض : اندك.
غيّ: ضلالت و گمراهى . غوى أي جهل . غوى أي عصى ، «وَ عَصَى ءَادَمُ رَبَّهُو فَغَوَى»۷ أي فعصى . غواية : نا اميدى.

باب ما أوّله الفاء

فتر: و فتور : سستى.
فتق: ثلمة و شكافتن و جدا شدن.
فتن: و فتنة و افتنان و مفتون : اختبار و آزمايش و امتحان نمودن . در دعاى مكارم : و لا تفتنّي بالنظر ۸ يعنى اختبار و امتحان نكنى مرا به مهلت دادن . فتنه از

1.در نسخه : + چيزى .

2.وسبباً إلى رضوانه وذريعة إلى مغفرته (الصحيفة السجادية: دعاى اول) .

3.تاج العروس ، ج۵ ، ص۱۹۳.

4.لسان العرب ، ج۵ ، ص۳۴.

5.سوره كهف، آيه ۴۱.

6.و من أبعد غوراً في الباطل (الصحيفة السجادية: دعاى شانزدهم) .

7.سوره طه، آيه ۱۲۱.

8.الصحيفة السجادية: دعاى بيستم .

صفحه از 196