معنى اول اراده مى نماييم.
قريب: نزديك بودن . در اسماء خدا «القريب» يعنى كسى كه دور نيست نداى احدى از او.
قدر: و تقدير : اندازه نمودن . تقدير از جهت او سه معنى آمده است : يك دفعه به معنى خلق ، قوله تعالى: «قَدَّرَ فِيهَآ أَقْوَ تَهَا»۱ أي خَلَقَ ؛ و يك دفعه به معنى نوشتن و كتابت ، كقولهم: قد قدّر في الصحف الاُولى ۲ أي كتب ؛ و گاهى به معنى بيان آمده است كقوله تعالى: «إِلاَّ امْرَأَتَهُو قَدَّرْنَـهَا»۳«[قَدَّرْنَآ] إِنَّهَا لَمِنَ الْغَـبِرِينَ»۴ يعنى بيان و اخبار نموديم.
قحم: تقحُّم : دخول در شى ء است بدون تأمل . قحم : دشوار ، صعب . اقتحام : داخل شدن در شى ء از روى صعب و شدت . إقحام : دخول در شيء از روى هوا و هوس.
قِدو: مختلف و متفرق ، و منه : طريق قِدو.
قذي: خار و خاشاك كه در چشم يا آب ريخته شود . در دعاى طلب سعادت : و لا تقذ عيناً فتحتها يعنى نگردان تو در او قذى.
قرع: كوبيدن . قرع الباب أي طرقها ۵ .
قرف: واقتراف : كسب و اكتساب . قوله «لِيَقْتَرِفُواْ»۶ أي ليكتسبوا ، و به معنى نزديكى.
قسط: عدول نمودن و جور نمودن . قوله: «ذَ لِكُمْ أَقْسَطُ»۷ أي أعدل . قاسطون : عدول كنندگان .
1.سوره فصّلت، آيه ۱۰.
2.تفسير مجمع البيان ، ج۸ ، ص۱۶۵.
3.سوره نمل ، آيه ۵۷ .
4.سوره حجر، آيه ۶۰.
5.صحاح اللغة ، ج۳ ، ص۱۲۶۱.
6.سوره انعام، آيه ۱۱۳.
7.سوره بقره، آيه ۲۸۲.
