هر كدام آسان است از جهت تو طلب آن .
اُبىّ بن كعب و عايشه شب بيست و هفتم [را] تعيين نموده اند .
ليلة القدر را ليلة القدر نامند زيرا خدا مقدر نموده است آنچه كه در آن سنه واقع شود در آن . بعضى گفته : از باب كثرت شرف و قدر، مثل رجل ذو قدر . بعضى گفته اند: چون كه در آن شب نازل شده است كتاب ذو قدر، بر يد ملك ذو قدر، به سوى پيغمبر ذو قدر، به خاطر امّت ذى قدر . بعضى گفته اند : ليلة قدر گويند مأخوذ است از قدر به معنى ضيق؛ چون كه در آن شب زمين ضيق شود از ملائكه.

باب ما أوّله الميم

مؤن: مؤونة : ما يحتاج كسى بر خود گرفتن.
متن: چيز صلب و بلند و مرتفع را گويند ، جمع او متون . قول امام در صحيفه در دعاى تحميد : ركبنا متون زجره ^۱ معناى او آن است كه مرتكب شديم ما گناهان و معصيت هاى آشكار او را . متون در كلام او استعاره است.
متع: و متاع: نفع بردن . متاع عبارت است از چيزى كه انسان از او انتفاع برد «مَتَـعُ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا»^۲ منفعتها ، متعني اللّه بك أي نفعني . «فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ»^۳ أي انتفعتم به . متع به معنى عمر هم آمده است ، از اين قبيل است قوله تعالى: «يُمَتِّعْكُم مَّتَـعًا حَسَنًا»^۴ أي يعمركم ، و التمتع : التعمير. ماتع: طويل . أمتع الشيء : طالت مدته . متع النهار أي طال.
مجل: مجلت يداها أي ثخن جلدها . مجل جلد دست يا پا و نحو آن : ثخين و ضخيم به عبارت اخرى آبله بر آورن دست يا پا.