را أنكال گويند زيرا آنها منع مى نمايند . نَكَلَ ينكُل إذا امتنع . نكول از يمين امتناع از اوست.
نهج: و منهاج و منهج : طريق واضح و مستقيم . ناهج : سالك و داخل شونده در راه.
نهد: پاشدن . نهد إلى العدوِّ ينهَد ـ بالفتح ـ أي نهض . ۱ نهد الناس أي نهضوا . ينهدوا إلى العدوِّ أي ينهض .
نهز: فرصت يافتن.
نهض: أي أقام . نهضات أي مقامات . ناهض : مقيم . گاهى نهض به معنى ثقل و سنگينى نيز آمده است.
نهك: نهك الثوب يعنى مبالغه نموده است در پوشيدن او . نهك في الطعام أي بالغ في أكله . نَهَكَ عِرضه أي بالغ في شتمه . ۲ نَهِكَه السلطان أي بالغ في عقوبته . اِنتهاك الحرمة يعنى تناول او نمود به چيزى كه حلال نباشد . انتهك أي بالغ في ظلمي .
نهل: آشاميدن ، يقول نهلت أي شربت . منهل : آبى را گويند كه در كنار راه باشد ، جمع او مناهل . نهل: آن شرب اول [ را ] گويند و علّ ـ به تشديد ـ ۳ شرب دويم ، و منه در دعاى رجب: و عل و نهل ۴ .
ناط: ناط الشيء علَّقه . أنواط : معاليق . مَنوط أي معلَّق ، مأخوذ است از نوط يعنى در آويختن و آويز نمودن ۵ .
نور: روشنايى و علامت . منار : علامت ها . منار الحرم : أعلامى كه ابراهيم قرار داد از جهت حرم.
نوب: ـ ناب ينوب منيب ـ بازگشت و رجوع . مُنيب : يعنى اصرار بر معصيت ندارد ، راجع و تائب.
1.صحاح اللغة ، ج۲ ، ص۵۴۵.
2.صحاح اللغة ، ج۴ ، ص۱۶۱۳.
3.در نسخه : شديد .
4.مصباح المتهجد ، ص۸۲۲ .
5.ترتيب كتاب العين ، ج۳ ، ص۱۸۵۳.
