وَحَر: صوت سينه را گويند و به معنى حقد و غيظ و شدت غضب نيز گفته شده است.
وحي: در دعاى كرب : وحيا ۱ أي سريعا عاجلاً ، وحى ـ بالمد و القصر ـ به معنى تندى نمودن.
وخز: طعن زدن.
وخيم: و وخام و وخم : امر مشكل و ناسازگار و ناگوار شدن ، مقابل مَريّ.
ودّ: دوستى و محبت ، قوله: «سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـنُ وُدًّا»۲ أي محبته في قلوب عباده.
ورد: ورد فلان أي حضر . ۳ أوردنا أي أحضرنا . وَرَدَ أي بلغ . وِرد : آبى را گويند كه انسان بر او وارد شود ، و منه قوله تعالى: «وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»۴ . وِرد : شترى را گويند كه به آب برسد ، «وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا»۵ يعنى عطشاً ، مثل شتر تشنه كه به آب برسد . كار دائمى و هر روزى را نيز گويند.
ورطة: هلاك شدن ۶ ، زمين مطمئن و هموار كه راه ندارد . ۷ وراطة : خديعة.
وزي: مقابل بودن ، موازات ، محاذات ، مساوات ، مصافات ، معادل ، مقابل ، همه نظاير هستند.
وزر: بهتان و دروغ.
وسع: غنا و توانگرى . أوسَعَ الرجل : استغنى.
وسيلة: چيزى است كه به او متقرب به غير شود . واسل : راغب . در دعاى حاجت صحيفه است : يا من لا تبدِّل حكمتَه الوسائلُ ۸ اما عدم تبدل حكمت او به وسائل ،
1.الصحيفة السجادية: دعاى هفتم .
2.سوره مريم، آيه ۹۶.
3.صحاح اللغة ، ج۲ ، ۵۴۹.
4.سوره هود، آيه ۹۸.
5.سوره مريم، آيه ۸۶.
6.لسان العرب ، ج۷ ، ص۴۲۵.
7.همان.
8.الصحيفة السجادية: دعاى سيزدهم .
