تبيان اللغة در لغت قرآن و صحيفه - صفحه 192

سبب آن است كه وسائل بر خلاف حكمت است چگونه تواند تبديل حكمت نمايد؟ از اين جا معلوم شود جواب سؤالى كه تقرير او آن است : خدا مى فرمايد: «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ»۱ و مى بينى زياد است كه دعا كنند مستجاب نشود ، جواب گوييم : دعا بر وجه حكمت نيست ؛ زيرا شرط اجابت عدم مفسده است . اگر بگويى ۲ مطلبى و دعايى كه در آن حكمت است لابدا خداى جاى آورد پس حاجت به دعا نيست ، جواب گوييم : دعا بنفسه عبادت است كه بايست خدا به او عبادت شود . مى توان در جواب گفت : جايز است اين كه مطلوب در او مصلحت باشد وقت دعا نه قبل او . سيد مرتضى در درر مى فرمايد كه مراد به قوله تعالى: «أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ»۳ أي أستمع ، چنانچه سمع به معنى يجب ، مثل سمع اللّه أي أجاب.
وشج: وصل نمودن.
وشك: أي سرع ، وشك البين يعنى سرعت و تندى ، جدايى . أوشك أي أسرع.
وصل: و وصلة : هر چيزى كه به او توصل به سوى غير شود.
وظيفه: چيزى است كه قرار دهند از جهت انسان در وقت خاص و موعد مخصوص از طعام و پول و رزق و نحو آن.
وعد: و وعيد ، وعد در خير است ، وعيد در شر است ، و منه: يا من إذا وعد وفى ، وإذا توعَّد عفا. ۴
وفد: وفادة: مصدر مِن وفد يفد إذا قدم . وفد: قومى را گويند كه وارد شوند بر سلطان در امر فتح و تهنيت.
وفور: زياد[ ت ] و كثرت.
وقف: وقفت الدار على الساكنين يعنى حبس بر ايشان نمودم . و أوقفت لغت رويت. وقفت أي قلعت . وقف به معنى اطلاع نيز آمده است . وقفته على ذنبه أي

1.سوره غافر، آيه ۶۰.

2.در نسخه : بگوى.

3.سوره بقره، آيه ۱۸۶.

4.التهذيب ، ج۳ ، ص۹۰ ، ح۲۲ .

صفحه از 196