يعنى قطع نمودن.
هجر: به ضم هاء به معنى فحش دادن، و به فتح هاء به معنى هذيان.
هدى: به معنى ثبات آمده است : «اهْدِنَا الصِّرَ طَ الْمُسْتَقِيمَ»^۱ و به معنى البينات : «عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ»^۲ و به معنى رسول : «فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّى هُدًى»^۳ و به معنى السنّة: «فَبِهُدَلـهُمُ اقْتَدِهْ»^۴ و به معنى الإصلاح : «لاَ يَهْدِى كَيْدَ الْخَآلـءِنِينَ»^۵ و به معنى الدعاء : «لِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ»^۶ و به معنى القرآن: «إِذْ جَآءَهُمُ الْهُدَى»^۷ و به معنى الإيمان : «زِدْنَـهُمْ هُدًى»^۸ و به معنى التوراة : «وَ لَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى الْهُدَى»^۹ چنين گفت ابن جوزى.
هزو: سُخريّه . فرق ما بين هزو و سخريه آن است : در سخريه طلب ذلّت نمودن است ، هزو چنان نيست . سخريه و مكر و مخداعه و نسيان و استهزاء كه به خدا نسبت داده شده ـ مثل «اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ»^۱۰«نَسُواْ اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ»^۱۱ ـ يعنى خدا جزا مى دهد ايشان [را] بر سخريت و مكر و خدعه و استهزاء و نسيان، يعنى مكافات دهد ايشان را جزاى استهزاء و نسيان و مكر ايشان.
هشم: شكستن.
هضم: به هم در رفتن و مظلوم شدن. مهتضم أي المظلوم.
همس: صوت خفى . همس الأقدام : صوت قدم كه خفى باشد . اسد را هَموسه گويند زيرا به خفيت راه رود.
هند: بلادى است واسعه ، طول [او] به مقدار سه ماه است ، عرض او دو ماه است ،