تبيان اللغة در لغت قرآن و صحيفه - صفحه 196

در درياى او دُرّ است ، جبل او ياقوت ، شجر او عود و ورق او عطر ، حشيش او دوا ، شتاء او صيف است ، صيف او ربيع.
هوادة: سكون ، صلح و نرمى ، حالتى كه موجب اميدوارى به سلامت باشد.
هون: ضعف و ذلّت و خوارى.
هوي: ضعف و ناتوانى و سقوط.
هامَّة: مار و زهر كشنده.
هِيم: شتر تشنه.
هيأ: و تَهَيّأَ و تعبّأ و أعَدَّ و اِستعدَّ كه در دعاى يوم الأضحى است ۱ همه اينها به معنى مهيّا شدن.
هيهاتَ: كلمه اى است كه در مقام تبعيد است و به فتح تاء ، يعنى بعيد است.

فهرست

1.الصحيفة السجادية: دعاى چهل و هشتم .

صفحه از 196