تحصيل علم به قزوين مهاجرت نمود و با مشكلات مالى فراوان در مدرسه صالحيه قزوين ادامه تحصيل داد. بعد از آن به كربلا رفت و چند سالى را در مدرسه هنديه ساكن شد ، سپس به نجف مهاجرت نمود و در درس علماى عصر ، مانند: شيخ مرتضى انصارى (م 1281 ق) ، سيد حسين كوهكمرى (م 1299 ق) ، شيخ جواد بن عبدالكريم رشتى (م 1309 ق) ، ميرزا حبيب اللّه رشتى (م 1312 ق) ، ميرزا احمد هندى حائرى ، مولى على خليلى تهرانى (1296 ق) و محمد حسين كاظمى ، حاضر گشت و بعد از درگذشت استادش سيد حسين كوهكمرى ديگر بر سر درس كسى حاضر نگشت.
چهاردهى معتقد بود كه اكثر طلاب بدون تكميل دروس سطح و كسب معلومات لازمه ، در درس خارج حاضر مى شوند ، به همين سبب نذر شرعى نمود كه اصلاً درس خارج نگويد و تا آخر عمر مشغول به تدريس كتاب هاى دوره سطح در فقه و اُصول گرديد و به جهت حسن خلق و سعه صدرى كه داشت مجلس درسش همواره مملو از شاگردان بود. او با علاقه فراوان درس خود را قبل از طلوع آفتاب شروع مى نمود و تا غروب مشغول به تدريس بود. اغلب طلاب عصر وى در نجف از شاگردان وى بودند و از اين جهت بود كه به مدرس چهاردهى مشتهر گرديد.
او همچنين همه روزه در سه وعده (صبح و ظهر و شب) در رواق بالاى مرقد امير المؤمنين عليه السلام نماز جماعت اقامه مى كرد.
چهاردهى پس از عمرى تلاش علمى و تدريس متون دينى در روز چهارشنبه اواخر محرم سال 1334 هجرى قمرى در نجف اشرف رخت از سراى فانى برچيد و در حجره زاويه جنوب شرقى صحن مطهر امير المؤمنين عليه السلام در آرامگاه ابدى خود قرار گرفت.
مدرس چهاردهى سه پسر و سه دختر داشت كه معروف ترين آنها