حال با توجه به مقامات فوق درخواهيم يافت كه :
1 . حضرت ختمى مرتبت وائمه معصومين عليهم السلام چون تجليات ناسوتى حقيقت محمديه هستند، افزون بر حقيقت و صورت ظاهرى، داراى حقيقتى غيبى و علوى مى باشند .
2 . دريافت حقيقت غيبى و علوى اينان علاوه بر سلوك علمى محتاج به سلوك عملى است ؛ مؤمن امتحن اللّه قلبه للإيمان .
3 . اين حقايق چون جنبه وجه اللّهى دارند، داراى حقيقتى نورانى اند كه نورانيت ايشان تابع نورانيت حق تعالى است ، و معرفت ايشان موجب معرفت خداوند است و معرفت خداوند موجب معرفت ايشان ؛ چه در مقام حقيقت، تجلى كامل وحدت حقه حقيقيه اند . از اين رو «معرفة اللّه معرفتي بالنورانية» قضيه اى ضروريه و ائميه است، پس معرفت خداوند جز از طريق اينان ميسّر نيست .
4 . دريافت مقام خاندان عصمت در سلوك علمى موجب دخول در جنت است ؛ چه قول به «تهليل» حقيقى در اين مقام حاصل مى گردد : من قال لا إله إلاّ اللّه وجبت له الجنة . واذعان و عمل به آنچه در احكام تبيين كرده اند، در سلوك عملى موجب رستگارى و حداقل مرتبه معرفت به آنان است .
تبصره :
انبياى الهى از آغاز خلقت تا خاتم، چون هر يك، ظهورى از مرتبه حقيقت محمديه اند، كليه احكام موجود در اين حقيقت، در آنها نيز تسرّى يافته و هر يك داراى حقيقتى نورانى اند كه شناخت خداوند بدان ميسّر است .
تكمله ^۱ : خاندان عترت به حسب وجود سرمدى داراى چهار