و اين حقيقت اوّلاً در بردارنده تمام مراتب است كه در واقع حامل آن عرش الهى است، و اين عرش داراى چهار ركن است، يعنى همان ملائكه چهارگانه اعظم الهى : جبرئيل، ميكائيل، اسرافيل و عزرائيل .
وثانيا : عقل كلّى به حسب ظهور در مراتب گوناگون داراى اسم هاى متعددى است، همچون : آدم اول، حقيقت آدم، قلم و غيره .
3 . نفس كلّى كه از آن به شجره طوبى، سدرة المنتهى، جنة المأوى، كتاب مبين، ولوح نيز تعبير شده است . اين مرتبه در حقيقت در اميرمؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام متجلّى است و مرتبه تمام انبياى قبل از خاتم، از همين حقيقت منبعث است .
و امّا ظهور حقيقت احمديه در عالم ماده، همان مقام طبيعت كلى است كه نظام عالم ماده از آن انتظام يافته است .
تكمله
در كريمه «بسمله»، بنابر روايات شيعه، به مقام حقيقت احمديه چنين اشاره شده است :
1 . «ب» : مرتبه بهاى الهى است كه همان عقل كل است .
2 . «س» : مرتبه سناى الهى است كه همان نفس كل است .
3 . «م» : مرتبه مجد يا ملك الهى است كه همان ظهور وحدت در كثرت است .
4 . «ل» : مرتبه رحمت رحمانى است كه مظهر آن ماده و عنصر مائى است، و رحمت رحمانى الهى به منزله صورت آن است ؛ از اين رو پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : يا علي، أنا وأنت أبوا هذه الاُمّة، يعنى مرتبه على عليه السلام به منزله ماده عالم است .
در اين مقام حكيم نورى بدين نكته التفات مى يابد كه برخلاف تفسير فلسفى، ماده جنبه ابوت و فاعلى دارد ، نه جنبه انوثت و قابلى ؛ و در