باب و خاتمه ترتيب داده است:
مقدّمه: در بيان ثواب زيارت امام حسين عليه السلام و آداب زيارت آن حضرت است كه شامل شش حديث در بيان ثواب زيارت و ذكر چند مورد از آداب آن است .
باب: در بيان متن زيارات مربوط به امام حسين عليه السلام است كه پنج زيارت نامه مختلف صادره در مورد امام حسين عليه السلام را به همراه زيارت نامه اى براى امام زادگان على اكبر و قاسم عليهماالسلام و غير آن در خود جاى داده است.
و خاتمه: در ذكر زيارت نامه اى مخصوص حضرت قمر بنى هاشم عليه السلام و زيارتى ديگر براى مطلق امام زادگان است .

چند نكته در روش تحقيق

تنها نسخه موجود از اين اثر، در كتاب خانه مسجد اعظم قم، رساله هشتم از مجموعه 3007 است كه كاتب آن نامعلوم بوده ، در پايان نسخه تاريخ كتابت اين گونه آمده است:
تمّت الكتاب بعون اللّه الملك الوهّاب في نوزدهم شهر ربيع الأوّل 1263؛ من بكى على الحسين أو أبكى أو تباكى وجب ... .
و كلام ناتمام مانده است. و اين تاريخ تقريباً يك ماه قبل از رحلت مؤلّف است و گويا كاتب يكى از شاگردان و يا نزديكان داغدار مؤلّف بوده كه در چنان موقعيّتى دست به كتابت يكى از آثارش زده است و شايد به همين خاطر است كه باب بندى كتاب دچار نقصان شده و يا اشتباهات فاحشى در اعراب كلمات به چشم مى خورد ، واللّه اعلم.