كتاب نگاشته و فعلاً كهن ترين مصدر نقل اين حديث همين شرح علامه حلى است . ۱
2. سيد حيدر آملى در دو كتاب جامع الأسرار و نص النصوص. ۲
3. كليات ابن همام شيرازى از شاعران پارسى گوى سده دهم هجرى . وى در كليات خود اين حديث را به نظم شرح نموده ، ولى مصدر نقل خود را ذكر نكرده است.
4. محمد دهدار از عالمان سده دهم هجرى نيز شرحى بر اين حديث نگاشته ، ولى او نيز مصدر نقل خود را ذكر ننموده است.
5. شيخ بهايى در كشكول . ۳
6. فيض كاشانى در كلمات مكنونه. ۴
7. قاضى نور اللّه شوشترى در مجالس المؤمنين. ۵
8. سيد نعمة اللّه جزايرى در نور البراهين. ۶
9. سيد عبداللّه جزايرى در التحفة السنية. ۷
10. ملا مهدى نراقى در قرة العيون . ۸
11. ميرزا محمد اخبارى در كتاب رجال خود كه به رجال نيشابورى معروف است . ۹
1.كلمات المحققين ، ص۱۶۱.
2.جامع الاسرار و منبع الانوار، سيد حيدر آملى ، ص ۲۸ و ۱۱۷؛ نص النصوص فى شرح الفصوص ، سيد حيدر آملى : ص ۴۴۰.
3.كشكول، شيخ بهايى ، ج ۳، ص ۹۴.
4.كلمات المكنونة، فيض كاشانى ، ص ۳۰.
5.مجالس المؤمنين، قاضى نوراللّه شوشترى ، ج۲، ص۱۲.
6.نور البراهين : سيد نعمت اللّه جزايرى ، ج ۱، ص ۲۲۱.
7.التحفة السنية (مخطوط)، سيد عبداللّه جزايرى ، ص ۸ .
8.قرة العيون ، ملا مهدى نراقى ، ص ۳۰.
9.روضات الجنات، خوانسارى : ج۶، ص۶۱.
